MET NIKODEMUS OP PATROUILLE.
Wanneer we straks ter kerke gaan,
wanneer? Daar is nog niets van aan.
Zo was het ook in Jezus' tijd,
die eerste dagen, geen respijt.
De hogepriesters voelden pijn,
ze vreesden hun positie en hun macht.
De kleine mens, die gaf niet op,
die kwam er boven op.
Zo ook gaan wij nu straks weer naar de kerk
en kijken hoe het verder moet,
staan onze stoelen nu nog goed....
Maar eer we verder kijken naar de Heer,
dan vraagt die ons, hoe zit het weer?
Kijk naar de zwakken deze tijd,
die mensen hebben geen respijt.
Ze vallen altijd door de mand,
ook nu bijten ze in 't zand.
Hoe geraken we nu aan het licht,
bij Nikodemus, zo schoon toegedicht?
Dat is de waarheid die 't hem doet,
die waarheid naar de anderen toe.
Als wij in Jette terug gaan vieren,
hoe geraken we nu aan het licht?
Door waarheid en reflectie te verstaan,
dat bieden we u allen aan.
Van bij ons thuis, nu dezer dagen
is onze tuin het werk van God gedragen.
Dan zien wij hoe het verder moet,
reflectie doet ons goed.
Zo geraken we, vast en zeker bij de Heer,
met liefde en waarheid in de weer.
De felheid van de lentezon,
die geeft ons kracht
en zet ons aan,
om ook vandaag
in Jezus' naam
zo samen naar de Heer te gaan....
Naar Hem vernoemen we het licht
ook hier vandaag weer toegedicht.
Laken, woensdag in de tweede week van Pasen, 22 april 2020.
