The morning after.....
Vlak voor de noen....
We waren nog maar pas op dreef, de dag nadien, het liep al scheef.
De vrouwen waren zo van streek,
toen zei Hij hun, wees niet bevreesd.
Wie 'Wees gegroet zegt,' die wil meer,
die wil de 'vreugde' in de Heer.
De vrouwen hadden het verstaan,
en brachten 't nieuws met vreugde aan.
Maar de soldaten, op hun beurt,
die stelden ons zo hard teleur
Iets klopt hier niet...
Die Heer, die was hier niet.
Zij liepen ijlings naar de stad,
wisten nu echt niet goed, hoe dat het zat.
Het schaamrood liep hun over de wang.
Zij hadden de Heer niet in bedwang.
Hoe is het nu zo kunnen komen?
Het graf was dicht, ook in hun dromen.
Ze hadden Hem zo goed bewaakt,
maar vielen als een blok in slaap.
De onmacht werd hun o zo groot,
ze zagen hun toekomst in de goot.
zo lezen we tot op vandaag;
maar, en effet, het is niet waar.
De wakers hadden alles ook gezien,
de vrouwen en de Heer, zoals voorzien.
De oudsten, Judas, de soldaten,
die hadden het niet in de gaten.
Omkoperij was ook al troef,
zilverlingen, geld en noem maar op.
Ze moesten slapen, zogezegd.
Iets anders was er niet voorzegd.
Hoe het verder met de soldaten ging...
Ik weet het niet, maar t kinkt niet goed.
Judas bekocht het met zijn bloed.
Maar wij gaan door,
zo ook vandaag.
de kilte die nu door Laken gaat....
Gisteren de zon, de warmte en de deugd.
Die warmt ons hart, dat zet ons aan,
dit schrijven weliswaar te verstaan.
Moge de warmte van ons Pasen,
ons telkens nieuwe hoop doen dragen.
Paasmaandag helpt ons te bezinnen
ons harte van diep uit te ontginnen.
Die Heer, die ons het leven geeft,
die God die ons gedragen heeft.
Die onuitputtelijke kracht
die 'liefdevolle' 'overmacht.
Laken, Paasmaandag 13 april 2020