Begin van de 40-dagentijd in Warlandis.
Met de bezoekters werking en de bewoners gaan we op weg naar Pasen.
Dank voor de medewerking !
Wensen voor 2025?
Of goede voornemens?
Die statistisch gezien (gelezen in de krant) reeds afzwakken vanaf half januari…
Maar…Bob Marley zong ooit:
”Het leven is één grote weg, met tekens langs de kant, die ons leiden
Begraaf je gedachten niet, wordt wakker en leef”
Dus laten we dat samen doen, onze gedachten vrij laten, niet inslapen maar doen.
Een terugblik is ok, maar we mogen niet op onze lauweren rusten.
We mogen zeggen dat het goed was, daar beginnen we steevast een samenkomst van de pastorale ploeg mee, maar we moeten blijven vooruitkijken.
De laatste terugblik gaat niet verder dan de eindejaar periode, en daar kunnen we vaststellen, ze was goed, de vieringen verliepen quasi vlekkeloos, meestal met een vrij volle kerk.
De komst van de Sint opende de Adventsweg naar Kerst toe.
De kerst-opendeur lokte wel wat volk naar de kerk, met deugddoende en inspiratievolle ontmoetingen. De in kerstsfeer gehulde kerk laat de oogjes van groot en klein blinken en de ontmoetingen getuigen van warm mee-leven.(dank aan de bloemenploeg en de vele helpende handen )
De kerstplantjes en wensen vonden hun weg naar de thuiszittende parochianen (met dank aan de bezoekersgroep en de jongeren en hun ouders van de vormselcatechese)
De vieringen van de kerstperiode waren zeker inspirerend, en druk bezocht.
Ook het onthaal achteraf in ´de Pastorie ´ was geslaagd.
Maar we moeten weer op weg, een nieuw jaar tegemoet, met veel uitdagingen, …wordt wakker!!
We schieten uit de startblokken met een grote opruim van de kerk (is dat meestal niet in de lente???) en daarbij hoort dan ook de verwerking van alle omgehaalde producten die bezoekers of kerkgangers doneerden.
De afspraken zijn gemaakt, dozen worden klaargezet en zullen tegen eind januari verdeeld zijn naar minder begoede Jettenaren (met dank aan voormalige vrijwilligers van “een hart voor elkaar”)
Eén van de grootste uitdagingen voor de komende jaren is wel het financiële plaatje, als parochie wordt dit geen gemakkelijke oefening. We beseffen dat we regelmatig een oproep doen naar jullie toe, maar die steun is broodnodig om onze parochie levend en leefbaar te houden.
Neemt niet weg dat we steeds creatieve oplossingen zoeken om onze parochie gemeenschap positief te profileren naar buiten toe, zodat we ook meer mensen kunnen bereiken, wat dan weer meer mogelijkheden biedt.
Maar ook de vrijwilligerswerking waar een parochie van leeft blijft een grote uitdaging. We blijven zoeken naar mensen die op één of andere manier hun steentje kunnen bijdragen, op allerlei vlak. Dus voel je je geroepen geef dan vooral aan wat je sterke kanten zijn, en waar je interesse ligt. Je bent meer dan welkom.
Ook het samenwerken blijft een uitdaging, neuzen in dezelfde richting, uitkijkend naar de tekens van de weg, het is voor ons, mensen, niet altijd even evident.
Eén van de grootte troeven van onze gemeenschap blijft toch wel het onthaal, zowel wekelijks in de kerk en in de pastorie, als bij grotere gelegenheden.
Dus zeker iets waar we blijvend moeten aan werken, verder uitbouwen, en vooral waarderen en dankbaar voor zijn. Welkom aan nieuwe gezichten, welkom aan oude bekenden, een thuisgevoel geven aan wie nood heeft.
Ons pad voor 2025 is goed zichtbaar, laten we samen uitkijken naar de tekens langs de weg en we komen er wel, stap na stap, teken na teken maar wel samen
Vrijwilligers
Waar een wil is, is een weg
Laat ons aan dit citaat even een frisse, actuele schwung geven
Waar er vrijwilligers zijn is er een weg
Klinkt heel hoopvol voor onze parochie, want er zijn nogal wat vrijwilligers die onze gemeenschap levend en leefbaar maken en houden.
Het is ook geen sinecure om een grote groep mensen samen voor je kar te spannen en daar geven we onze Pastoor alle krediet voor.
Dirk houdt de teugels toch nog goed in de hand, (met wat extra grijze haren tot gevolg soms).
Logisch ook, hij tekent de krijtlijnen uit waarbinnen de verschillende groepen eigen verantwoordelijkheid voor opnemen.
Verschillende groepen, daar valt het woord, wij noemen deze groepen meestal ploegen.
De pastorale ploeg, de kosterploeg, de bloemenploeg, de catecheseploeg, de portoploeg, de open-kerkploeg, de Martel groep ….(als ik iemand vergeet sorry daarvoor)
De bijbelgroep blijft evenwel wat origineler en het videoteam (van de wekelijkse streamdienst) gaat al helemaal vreemd en betitelt zich reeds met het meer hippe “team”.
Maar er is misschien toch wat bijsturing nodig …
De portoploeg bijvoorbeeld, deze naam is al lang achterhaald, ze zitten inderdaad niet met een fles porto en enkele glaasjes achter de tafel…
Wanneer je nu de pastorie binnenwandelt na de zondagse dienst staat de tafel klaar met vers-geurende koffie (met toebehoren en zoets), fruitsap, water, porto.
Bij speciale gelegenheid zelfs een broodje of een koffiekoek, of kleine versnapering
Dus al voor onze mis begint wordt dit alles reeds klaargezet, en deur staat open voor de gehaaste parochianen die als eerste bij de pastorie aankomen na de mis.
En je wordt onthaald met een stralende glimlach en een hartelijke goede morgen.
En alles wordt netjes opgeruimd nadat de laatste zondags-ganger de pastorie verlaat.
Hoogtijd dus om deze ploeg even te her-dopen (eerlijk zijn, na een discrete hint van de ploeg zelf) tot onthaalploeg
Dames en heren van deze ploeg, hebben jullie zelf andere suggesties, welkom bij Chantal die deze uiterst dynamische en enthousiaste ploeg coördineert.
Misschien is het vandaag ook de ideale gelegenheid om deze groep vrijwilligers oprecht te danken, jullie zijn de cement die ons samenhoudt, want toegeven …zonder onze pastorie die elke zondag haar deuren wijd opent zou onze gemeenschap niet meer zo levend en hecht zijn.
Dus een dikke, vette dank je wel is hier zeker niet misplaatst.
En kan een hart onder de riem zijn, want er breekt een drukke tijd aan, de kerst en eindejaar periode.
