Nu ‘t rouwrumoer rondom papa is verstomd,
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten,
nu voelen we dat er ‘n diepe stilte komt
en in die stilte zullen we je opnieuw ontmoeten.
En telkens weer zullen we je tegenkomen,
we zeggen veel te gauw: het is voorbij.
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen,
niet wie je was en ook niet wat je zei.
We zullen nog altijd grapjes met je maken,
we zullen samen door het stille landschap gaan.
Nu je onze handen niet meer aan kunt raken,
raak je ons hart nog duidelijker aan.
