RUSTIG GAAN DE DAGEN
SCHERPENHEUVEL BEGINT TE DAGEN
Rustig gaan de dagen.
De klok tikt nu zo op zo’n wijze
alsof ze hunkert naar de mei.
Die maand van lente, van ’t gewemel van de hoop.
De zon begint nu volop kracht te geven.
De winter gaat nu op de loop.
Stilaan gaan we samen ook op stap,
een toekomst tegemoet.
Gehunker en geborgen in malkanders armen.
Zo blijven we nu ons verwarmen.
Op weg naar morgen, naar die grote dag,
die dag naar Onze-Lieve-Vrouw.
Ze geven zelf een beetje kou.
Maar onze harten zijn nu stilaan op aan ‘t warmen in de gedachte aan ´t mirakel van de armen.
Zo gaan al eeuwen mensen naar die Scherpenheuvel
waar ze zoeken, troost bij menig euvel.
Ook mama en papa gingen vaak naar daar voor troost ,
ook al was mama meestal om ter mooist!
Na papa was ik hare compagnon de route.
We gingen zo diezelfde weg.
Een kaarsje en nadien een wafel met vers fruit.
Dat was het zo, een dagje uit.
Nu morgen is het mama’s laatste wens.
Dan gaan we rond den elven hier vertrekken.
De ambulance der wensen doet de rest,
Geen storm of onweer zal ons nekken.
Dan gaan we samen weer op weg.
We komen niet zozeer om daar te bidden.
Pilarenbijters zijn we niet.
We komen om een poosje dicht bij U te zijn.
Met onze zorgen, vreugde en verdriet.
Een klappeke doen, meer is het niet.
Zo zijn we samen onderweg,
zo rustig aan,
zo stap voor stap.
Zo krijgen we de rust in ons gemoed.
En komt die Grote Zomer
ons zomaar tegemoet.
Dirk Vannetelbosch
Leuven, Gasthuisberg 17 april 2023
avond voor bezoek aan Scherpenheuvel.
