VAN DE WIJNSTOK EN ZIJN RANKEN
Ook dezer dagen gaat het snel,
ook Jezus die beseft het wel.
Als wij geen vruchten dragen van de boom,
dan houdt Hij ons wel weer in toom.
De boom, vandaag een stok van wijn,
dat hoeft nu echt niet meer te zijn.
Een wijnstok met zijn vele ranken,
die laat ze af en toe wat janken.
Want zulke ranken groeien snel,
ze slingeren zo wild in 't rond,
zonder een doel in zijn verbond.
Want dat is echt wat Jezus wilt
een kracht die ons geheel omspint.
Die ranken die wel vruchten dragen,
tot zelfs in volle lengte van de dagen,
die zuivert Hij met heel zijn hart,
totdat ook zelf ons blad eens valt.
Zijn levenssap blijft in ons stromen,
de ganse tijd, dat wij bekomen,
de vruchten, die de werken doen,
in voormiddag of na de noen.
Hoe dat ge 't nu ook zo moogt keren,
het komt eraan zich te bekeren,
om ons te wenden tot de Heer,
dit telkens weer, van keer op keer.
Zo blijven we als ranken in de weer,
om zo te werken, tot zijn eer,
dankzij het sap van Onze Heer.
Dat levenssap blijft in ons stromen,
opdat we telkens kunnen dromen
en vruchten dragen voor elkaar
van dag tot dag, van jaar tot jaar.
Maar ooit zal 't sap niet meer gaan stromen,
als wij besluiten niet te dromen
om anderen zo bij te staan,
om niet te gaan in hun verhaal.
Wanneer wij dus niet meer gaan dragen,
de vrucht des levens alle dagen,
dan worden wij gekapt, als ranken
en zullen we terug blijven janken.
Dan worden wij ook zo verbrand
in eenzaamheid, bij vol verstand.
Dan gaat het leven ook ons uit,
en kijken wij niet meer vooruit.
Dus, mensen, leef naar Jezus toe,
wie of wat ge zijt, doet er niet toe,
wat ook ons' afkomst moge wezen,
dat is voor Jezus om het even.
Gegrift, geworteld in zijn naam,
zo kunnen wij de wereld aan.
Op 't feest in Fatima, van Onze-Lieve-Vrouw
blijven ook wij dus niet meer in de kou.
Haar warme gloed die ons omringt,
laat ons nu toe, hoe welgezind,
de noden kennen van de tijd,
om zo te leven in de wijk,
opdat de kracht van God mag blijven leven
en ons doorgronden en doorzeven.
Mag ook in Fatima, Maria dezer dagen,
voor ons de zegen vragen,
als een bescherming voor ons saam
zo kunnen wij het leven aan.
Laken, 13 mei 2020, donderdag in de 5 de week van Pasen
