Op de foto het beeld dat er eerst stond (in zijn geheel gekapt uit een wilgentronk), ingehuldigd op 17 juni 1977. Het was van de hand van Omer Gielliet, toenmalig pastoor van Breskens. Naderhand werd het beeld, dat door de tand des tijds verging, vervangen door een stenen versie. Georges Vernimmen van Turfbanken, niet zo lang geleden overleden, metste het eenvoudig-mooie kapelletje met overgave en voerde ook heel wat restauraties uit na vernielingen…
Leo Vercruyssen schreef er de liedjestekst van “Onze Lieve van de Polder” voor op muziek van Gaston Feremans. De tekst, die nu nog veel gebruikt wordt bij plaatselijke uitvaarten en in de mis voor overledenen tijdens de kermis, werd bij het beeld geplaatst bij de inhuldiging van het poëziepad in 1999.
Met onze parochie Meerdonk gingen de parochianen vroeger tijdens de kruisdagen steeds biddend en zingend tot daar, via de dreef achter het kerkhof.
Paul Vereecken schreef er ooit (in 2006) een tekst bij, geïnspireerd door Leo’s stijl en als oproep tot verdraagzaamheid en hoop: “Antwoord van Maria”
“Dag dorp, dag nestje in de polder. De dichter schreef hier ooit mijn plek. Hier, in het wijde, groene veld, heb ik mijn ruimste, stilste stek. Jij bent mijn vlakke vergezicht. Hier waak ik graag en bid en kijk, temidden van het spelend licht, naar mens en grond en ‘k voelrijk.
Hier woonde volk dat hard en fel de grond bedwong. En uur na uur speelt hier de zon een avontuur vol warme kleuren van pastel. Hier kan je leven én vergeven. Hier wijken wolken immers snel.
Blijf dorps en trouw aan eigenheid. Koester die huizen rond de toren en spreekmijn woord: “Verdraagzaamheid.” Dan wordt in donkerte van tijd toch weer de hoop herboren langs dijken vol van zaligheid.”
Het kapelletje wordt nog regelmatig bezocht door wandelaars en fietsers, zeker in deze meimaand. Het blijft een baken voor wie zijn weg verliest in de uitgestrekte Meerdonkse polder.
