Wij vieren de 80ste verjaardag van pastoor Michael Meersschaert
- op 10 juni 1938 werd er op de Meersschaerthoeve aan de Holstraat een kindje geboren- toen zei men nog “ gekocht “ – dat onder de naam Michael de wereld zou instappen. Michael begon zijn levensloop in het laatste jaar dat er vrede was over heel de wereld, de Britse premier sprak toen over “ peace for our time “ ‘vrede voor onze tijd.’ daarna begon de tweede wereldoorlog namelijk De volgende 80 jaar waren jaren van heel wat veranderingen, Michael telde jaar na jaar af tot op de dag van morgen want pas morgen is het 10 juni, zijn verjaardag. Verjaren is een woord dat met ‘ver’ begint en dat geeft dikwijls iets vernieuwend aan, zoals verplaatsen, verbeteren, verblijden enz…een ommekeer dus.
Verjaren is ook dankbaar terug kijken op de rij van voorbije jaren ,Daarom is deze viering een dankmis genoemd.
Wij danken God voor de aanwezigheid en het werk van Pastoor Michael,
Michael groeide op als gezonde boeren knaap tussen akkers en weiden. Hij is altijd wat priester-arbeider of beter gezegd priester-landbouwer gebleven.
Hij wou van in den beginne priester worden “ Het celibaat heb ik er dan maar bijgenomen “ Dat zijn trouwens de woorden van Michael zelf “, maar dat houdt dan ook eenzaamheid in.
De Nederlandse cabaretier Youp van ‘t Velt vindt verjaren vooral een herinnering aan onze vergankelijkheid , een burgelijke aswoensdag bijna. Aftellen van één naar tachtig is als een muntstuk , waar op de rand staat : “ in God we trust “ of “God met ons “zoals op de dollar, Dat heeft Michael 80 jaar tussen de mensen beleefd, in groot Godsvertrouwen,
Michel was een oude 70er ,en wordt door het verjaren een jonge 80er .
Hij was ook de laatste en zeer geliefde pastoor van de zelfstandige parochie De Klinge. Mogen wij besluiten met een dikke proficiat en het gekende volksrijmpje dat je wellicht iedereen kent :
Tien: dat zijn de kinderjaren (op de boerderij bij meersschaert)
twintig: dan gaan we aan het paren
Dertig : Dan moet men zijn getrouwd. ( niet voor Michael, want die koos voor het celibaat )
Veertig : dan wordt men reeds te oud om te trouwen,
Bij Vijftig : Blijft men even staan op de afgelegde baan.
Bij Zestig : Komen d’ongemakken er aan .
Bij Zeventig : Gaat men aan het zakken
Met Tachtig : Kan men mij belonen ( dat is gebeurd )
Negentig : Wordt ons als geschenk toegegeven
En honderd ?
Om met de woorden van onze overleden pastoor Armand Wymeersch te besluiten:
100, Dat mag Michael nog niet weten, “daar is hij nog veel te jong voor !”
Nog eens proficiat gewenst Michael, De Klinge houdt van u !
zaterdag 9 juni was er een dankviering in De Klinge
Een zeer emotioneel was er , toen pastoor Michael de kerksleutels terug overhandigde aan pastoor Marc van steen en hem daarna de handen op het hoofd legde en hem zegende.
Na de viering was iedereen uitgenodigd op een receptie achteraan in de kerk
