Bucketlist van een jezuïet ~ Nikolaas Sintobin

#1 Gulden middenweg vinden

Ik had een grootoom-franciscaan. Nonkel Pater was een heerlijke man. Toch mag ik er niet aan denken zelf franciscaan te zijn. Die jas past me niet. Dat hoeft ook niet. Er zijn namelijk ook jezuïeten en daar weet ik me wel toe geroepen. De verscheidenheid in onze Kerk, op alle vlak, is een troef. Het is ook een uitdaging om die verschillen verschillen te laten zijn, eerder dan ze weg te gommen.

Zelf hoop ik me op een steeds meer respectvolle wijze te kunnen positioneren in het spanningsveld tussen conservatief en progressief binnen onze Kerk.

Om dit een inspiratiebron te laten zijn, eerder dan een probleem.

#2 Creativiteit en stoutmoedigheid

Op zoek naar God - EO.jpg

We zijn al 2.000 jaar bezig te doorgronden wie Jezus is en wat christelijk leven betekent. Volgens sommigen staan we nog maar aan het begin. Als we creatief durven zijn en met een onbevangen blik kijken naar onze cultuur, dan ontdekken we steeds nieuwe manieren en plaatsen waar het Evangelie ons naar onze wereld doet kijken. Pedro Arrupe sj, een voormalige algemene overste van de jezuïeten, noemde dit inculturatie.

Zo deed ik ooit, tot mijn eigen verbazing, mee aan religieuze realityTV, waarin bekende Nederlanders op stitleretraîte gingen. Het werd de boeiendste apostolische ervaring ooit.

Ik hoop voor mezelf op eerder meer dan minder creativiteit en stoutmoedigheid in mijn zending, welke die ook is.

#3 In dialoog staan met de traditie

Gehoorzaamheid aan een overste, wie doet daar nog aan? Ik doe het al 30 jaar. Het is mijn ervaring dat oude gewoontes zinvol kunnen zijn. De traditie, de gestolde ervaring van de voorgaande generaties christenen, is een onschatbare rijkdom. Soms kan die traditie een last lijken. Als ik me echter door haar durf te laten bevragen en tegelijk bereid ben om ze in dialoog te brengen met onze steeds veranderende context, dan wordt ze soms een snelweg naar dynamiek en vernieuwing.

Voor mezelf zie ik hier de uitdaging van het geduld en van de studie.

De toekomst van onze Kerk ligt in de toekomst, niet in het verleden. Maar de oude wijsheid, eens afgestoft, kan onvermoede wegen aanwijzen.

#4 Groeien in fijngevoeligheid om God te vinden

Natuurlijk kan je bidden tijdens het roken. Dat vermoed ik toch, ik ben namelijk zelf geen roker. Zelf kan ik God ook vinden in de natuur, in een goed gesprek of in kunst. Gods aanwezigheid is gelukkig niet enkel te ervaren op zondagmorgen of bij het bidden met de Bijbel.

Gevoeliger worden voor God, heeft veel te maken met oefening.

En met het geloof dat God een scheppende God is, die nooit ophoudt zijn goedheid en zijn schoonheid aan te bieden. In alle dingen.

Ik leef in een jachtige grootstad en surf, letterlijk en figuurlijk, dagdagelijks van het een naar het ander. Bovendien ben ik van nature helemaal geen vrome ziel. Groeien in die bewuste fijngevoeligheid is voor mij als religieus letterlijk een levensvoorwaarde.

#5 Hoe dan ook, bidden

Hoe, waar of wanneer je het doet, maakt op zich niet zoveel uit. Als je maar effectief tijd maakt voor gebed. Er is geen christelijk leven mogelijk zonder gebed. Ik kan niet leven in verbondenheid met Jezus als ik niet regelmatig tijd vrij maak voor Hem. Een relatie vraagt dat je je erin investeert. Zo ook de relatie met Jezus. Liever een beetje meer dan een beetje minder.

De voorbije 30 jaar is mijn gebedsleven veel veranderd. Ik vermoed dat dit de komende decennia niet anders zal zijn. Blijvend aandachtig zijn om de gebedsoefeningen te vinden die mij helpen om bij God te komen in de etappe van mijn leven waarin ik mij bevind.