Er is volgens juf Inge nood aan hulpmiddelen voor scholen om rouw en verlies bespreekbaar te maken. Ze heeft het zelf meegemaakt in de school De Ark, waar ze 32 jaar aan de slag was. ‘Twee kinderen op school zijn overleden, twee papa’s die aan zelfdoding gedaan hebben: dat overvalt je. Wat moet ik zeggen? Mag ik iets zeggen? Daarvoor zouden we een aantal handvaten willen meegeven.’
‘Elke school moet zich afvragen of ze er klaar voor is als er een kind, een ouder, een juf wegvalt. Er bestaan rouwkoffers, maar is dat voldoende?
We zijn nu workshops aan het creëren die we later gaan uitproberen. Mijn man heeft zich bijgeschoold tot rouwcoach.
Hij kan de theoretische uitleg geven. Ik ga me bezig houden met het praktische, zoals werken met kunst rond verdriet en gemis. Dat zijn dingen die ze in scholen ook kunnen aanbieden als godsdienstactiviteit.”
Tips op website
Zelf is Inge al op school gaan praten over haar ziekte. ‘Eerst bij vijfjarigen. Daar kreeg ik nogal gemengde reacties. Dat ging van Ah juf, je hebt kanker? Mag ik nu weer gaan spelen?, tot Ik ga een toverstokje maken en jou beter toveren. En dan had ik een sessie voor het derde en vierde leerjaar. Die hadden al wat meer concrete vragen: wat gebeurt er als je dood bent? Kunnen kinderen dat krijgen…? Ik probeer daar zo eerlijk mogelijk op te antwoorden.’
Op de website jufwaarbenje.be reikt Inge tips aan. ‘De website zal regelmatig verrijkt worden. We gaan ervaringen van andere mensen toevoegen. We hebben een collega van wie de zoon omgekomen is bij het sjaalspel. Zij is bereid over haar ervaringen te praten. Daar willen we verder mee aan de slag.”
Samen met uitgever Raf Willems en met de hulp van ex-voetballer Piet den Boer gaat Inge de volgende maanden verder met haar levenswerk.
Intussen gaat de strijd tegen de dodelijke ziekte verder. ‘De laatste scan bracht slecht nieuws: er zijn vlekken op de lever bijgekomen. Ik begin nu met een nieuwe chemoreeks en die zal zwaarder zijn. Het was even schrikken, maar ik sta er positief tegenover. Ik vertrouw 100% op mijn oncologe. Ik kan al het werk rond mijn boek nog wel aan. Meestal doe ik een middagdutje. Zo kom ik de dag door en dan lukt het wel allemaal. Ik probeer mijn agenda ook te beperken. Er waren in het begin veel mensen die nog op bezoek wilden komen. Ik begrijp dat wel: zij weten niet hoe lang het nog zal duren, en ik heb ook geen glazen bol. Maar dat is wel wat afgezwakt, ik neem nu zelf het initiatief om eens te gaan wandelen of af te spreken.’ (PhG)
• De opbrengst van het boek gaat naar drie organisaties in Mechelen: Vzw Wijzersterk, Sjarabang en Palliatief Netwerk Mechelen.Op 16 december worden de illustraties van Jan Smets geveild in het Oud Gasthuis in Mechelen. Het boek kan besteld worden op Amazon, Bol, www.boeken.cafe en www.jufwaarbenje.be.