Op 15 augustus wordt Gianluca Loperfido (33) tot priester gewijd in de Sint-Martinuskerk in Genk, zijn thuishaven sinds hij het verpauperde Taranto in het zuiden van Italië verliet. Vorig jaar zong hij Rocco Granata’s wereldhit Marina bij de paus in het Vaticaan. Wie is hij? Een cadeau voor Vlaanderen alleszins, sapore d’Italia.
Als kind vond Gianluca het heerlijk in Taranto: spelen in de baai, drogen in de zon, ravotten met vrienden en elke dag spaghetti van la mamma. Het leven was verstrengeld met dat in de parochie en van kinds af liep Gianluca in het kielzog van de pastoor. Omdat die verantwoordelijk was voor Caritas, leerde ook Gianluca daklozen kennen, drugsverslaafden, vluchtelingen en andere mensen die een beroep deden op de solidariteit van de Kerk. ‘Ik heb nooit anders geweten dan dat we in de weer waren om mensen te helpen’, zegt hij daarover.
Nachtshift
Hij was 18 toen hij eens de nacht deed in het centrum voor daklozen. Nu en dan kwam er iemand een babbeltje slaan. ‘Ik kon niet veel meer doen dan luisteren en tonen dat ze graag gezien waren, zoals ik het geleerd had van onze pastoor. Intrieste verhalen soms, en toch waren het bijzonder mooie momenten. Daar is mijn roeping geboren.’
Gianluca’s grootvader was mijnwerker in Winterslag. Zijn moeder groeide dus op in België. De zomers brachten ze door in Italië en Gianluca’s moeder vond er de liefde van haar leven. Ze verhuisde naar het zonnige zuiden. ‘Onze jaarlijkse vakanties gingen nu dus de omgekeerde richting uit: naar de grootouders in Genk. Rond mijn 21ste besloot ik naar België te komen om werkervaring op te doen. In Apuglia is de werkloosheid namelijk rampzalig.’ En wat doet een Italiaanse migrant om aan de kost te komen? Werken in een restaurant, natuurlijk!
Intussen probeerde Gianluca voor zichzelf uit te maken wat hij zou doen met zijn leven.
‘In het uitklaren van mijn roeping heeft Don Gregorio Aiello van de Missione Cattolica Italiana in Genk een belangrijke rol gespeeld’, vertelt de bijna-priester. ‘Hij bouwde de Italiaanse Missie uit tot een centrum voor diverse migrantengemeenschappen. Ook Spanjaarden, Portugezen en Slovenen vinden hun weg ernaartoe. Er is een radiostudio, café, woonruimte en er zijn maaltijden voor vluchtelingen. Don Gregorio is ook priester in Vlaamse parochies.
De grenzen vervagen en dat is goed. Daardoor ben ik zelf ook helemaal thuis in deze kleurrijke biotoop.
Ik dacht dat ik me hier ook wel nuttig zou kunnen maken als priester en stelde me kandidaat voor het bisdom Hasselt.’
‘Marina’ bij de Paus
Vorig jaar was Gianluca uitgenodigd op een congres in het Vaticaan met een 200-tal priesters, religieuzen en mensen die werken in de pastoraal aan Italiaanse migranten overal ter wereld. Terwijl ze in de Sala Clementina wachtten op paus Franciscus, haalde Gianluca zijn gitaar boven. Een onvergetelijk moment. ‘Heel die zaal kende Marina van ‘onze’ Rocco Granata. Zelfs de paus!’, vertelt Gianluca. ‘In zijn toespraak moedigde Franciscus ons aan om onze waarden vast te houden, want ze brengen mensen samen. Zelfs in de derde generatie kan je bij Italiaanse migranten niet langsgaan zonder een bord pasta mee te eten. Gastvrijheid, familiewaarden, tradities; dit alles komt samen in de Kerk.
Daarom denk ik dat we ook voor de Vlaamse kerk veel kunnen betekenen.
Gianluca is een heel sociaal iemand, die makkelijk contact legt en van het leven geniet. Tijdens zijn opleiding was hij vaak te vinden in een rusthuis, waar hij met de bewoners liedjes ging zingen, om even later thuis iets te koken met vormelingen en catechese te geven. Met de deken van Genk zette hij de jeugdwerking Samen op weg in geloof op. De bedoeling daarvan was om het leven te delen door vriendschappelijk samen te zijn, uit te wisselen over het geloof en zich samen in te zetten voor anderen.
‘Al is het leven niet gemakkelijk, ik zal altijd proberen er de goede kanten van te zien. Aanvaard wat je niet kan veranderen en zoek andere wegen. Zo kunnen negatieve ervaringen juist nieuwe kansen in zich dragen.’
