Je liet me weten dat je droomt van een kapel in je voedselbos. Waarom?
In het midden van het voedselbos is er een open plek. Daar wil ik graag een kapel bouwen met muren van oude, gekleurde flessen. Het is supermooi hoe het licht daardoor binnenvalt.
Het lijkt me heel passend om, in het midden van die prachtige natuur die zoveel vruchten geeft zonder dat je er veel voor moet doen, een plek te hebben om stil te staan bij het wonder van de schepping.
Het is eigenlijk ongelofelijk hoeveel ons zomaar gegeven wordt. Je steekt een zaadje in de grond en er komt eten van. Mensen staan er niet altijd bij stil dat ons eten niet allemaal in de fabriek gemaakt wordt.
We kunnen trouwens wel wat bouwkundige hulp gebruiken.
Blijkbaar moet je eerst een houtskelet bouwen, maar daar heb ik geen kaas van gegeten. Wie kan ons helpen? In ruil krijg je uitleg over voedselbossen en mag je oogsten in de tuin! Het verbindende aspect van ruilen vind ik prachtig.
[ contactgegevens van Dorina vind je onderaan de pagina ]
Genoteerd! Heb je al een patroonheilige voor de kapel?
Dat weet ik nog niet, Sint-Franciscus waarschijnlijk. Als opschrift zou ik willen: 'Van de Heer is de aarde en alles wat er leeft, van Hem is de wereld en ieder die er woont.' [Ps 24,1] Dat vind ik mooi.
Ik wil de 'gekregenheid' op de eerste plaats zetten en niet de 'maakbaarheid'.
Mensen zijn te veel bezig met maakbaarheid, alles moet gebeuren zoals zij het zeggen en wanneer zij het willen. Het is een illusie dat je daar gelukkig van wordt. In de eerste plaats is er veel dat je gegeven wordt. Je kan er blij mee zijn of niet. Maar je bent niet de maker van alles. De ander, met hoofdletter en zonder, komt eerst.
Waar vind jij inspiratie?
Het kerstverhaal vind ik heel belangrijk.
Spontaan heb ik de neiging om te vluchten voor de wereld. Ik vind de wereld maar niks: er loopt van alles mis, er is veel miserie, verschrikkelijke situaties…
Als de wereld morgen zou ontploffen, dan zou ik spontaan denken: 'Awel, goe, ik ben blij! Dan zijn we af van de miserie.' Ik ben heel vatbaar voor alle boodschappen in het nieuws. Ik kan niet goed vatten wat het punt is van oorlog en honger.
Maar dan wijst mijn geloof mij op het absurde van de menswording. Als God zelf ervoor kiest om mens te worden, dan moet er dus iets aan deze wereld de moeite waard zijn. Er moet een goede reden zijn om het leven in deze wereld niet over te slaan.
Het kerstverhaal vind ik elke keer weer een oproep en een religieuze plicht. Je hebt je zijn te zijn.
Het voedselbos is mijn manier om mijn zijn te zijn. Voedselbossen hebben zoveel potentie: ze zijn mooi, geven voedsel, dragen bij aan de strijd tegen de klimaatopwarming, je kan er mensen samenbrengen, je creëert biodiversiteit… Ik kan er een positief verhaal mee schrijven, het prachtige van de wereld tonen en er mensen mee inspireren. In de natuur wandelen is voor mij ook een religieuze ervaring: het is fantastisch hoe alles in elkaar zit, dat kan toch geen toeval zijn.
Heb je tips voor mensen of organisaties die met een voedselbos willen beginnen?
Goed idee, doen! Er zijn zoveel tuinen waar meer mee kan gebeuren. Kloosters en kerken kunnen ook samenwerken met lokale welzijnsschakels. De verbinding van ecologie en sociaal engagement heeft een enorm potentieel. Je kan bijvoorbeeld mensen die moeilijk rondkomen, fruit en groenten laten plukken in ruil voor wat hulp in de tuin. Want groenten en fruit zijn voor hen heel duur.
Organisaties en mensen die met een sociaal voedselbos willen starten, mogen me altijd contacteren voor hulp bij het ontwerp.
In ruil mogen ze ons dan eens komen helpen in het voedselbos.
Vond je dit interessant? Deel dit artikel via Facebook of via e-mail.
Neem contact op met Dorina
Meer over tuinieren op Kerknet
