3. Hoe werd Sint-Nicolaas zo’n populaire kindervriend?
In 550 werd Nicolaas van Myra heiligverklaard, later kreeg hij een plaats op de heiligenkalender van de rooms-katholieke kerk, op 6 december dus, zijn sterfdag. Wereldwijd werden honderden kerken aan hem gewijd, dicht bij huis o.a. de Sint-Niklaaskerk aan de Korenmarkt in Gent.
Dat Sint-Nicolaas zo bekend werd, komt onder meer omdat hij figureerde in de Legenda aurea, een lijvig boek vol heiligenlevens dat in de late Middeleeuwen erg populair was. In verscheidene musea kan je nog een exemplaar van dat boek bekijken. (Zie foto onderaan deze tekst.)
Eén van de verhalen over Sint-Nicolaas gaat als volgt.
Een arme man met drie dochters kon onmogelijk drie keer een bruidsschat ophoesten. Toen hij op het punt stond de dochters te verkopen als slavin, werd drie keer een buidel met goud naar binnengegooid. Volgens de legende kwamen die buidels terecht in de schoenen van de dochters, die voor de haard stonden te drogen. Mogelijk gaat het gebruik om te gooien met snoep en chocoladen munten daarop terug.
In andere legendes duikt Sint-Nicolaas op als redder of weldoener van kinderen.
In de middeleeuwen werden mirakelspelen opgevoerd waarin Sint-Nicolaas verscheen en ‘brave’ kinderen beloonde. Zo werd Sint-Nicolaas de kinderheilige bij uitstek.
Een andere toepassing was de klaaskoek, die jongens aan het meisje van hun dromen gaven. Als het meisje de klaaskoek aannam, lag er een huwelijk in het verschiet. Al in de 15de en 16de eeuw bestond het gebruik om een schoen te zetten. Kinderen deden dat thuis, maar ook armen zetten hun schoen in de kerk, zodat rijkere burgers er iets konden instoppen.
Hieronder: een exemplaar van de Legenda aurea.
Waarom ziet Sinterklaas eruit zoals hij eruitziet? (En komt hij nu echt niet uit Spanje?) > Lees verder onder de foto
