De os, de ezel en de drie koningen

Kerstmis is voor velen het belangrijkste feest van het jaar. Aan de basis van de kersttraditie liggen twee korte verhalen: de geboorteverhalen uit de evangelies van Mattheus en Lucas. Maar wie de twee verhalen naast elkaar legt, merkt dat er iets aan de hand is. Mattheus heeft het over Herodes, over een ster en wijzen, elementen die bij Lucas ontbreken. Lucas spreekt over een volkstelling, over herders en zingende engelen, elementen die ontbreken bij Mattheus. Hoe kunnen twee schrijvers over hetzelfde gebeuren zo verschillend berichten?

Wat Mattheus en Lucas vertellen, lijkt verdacht veel op de wonderverhalen die elders in de oude literatuur voorkomen. Waarschuwende dromen, hemelse boodschappers en tekenen aan de hemel zijn zowat vaste motieven in deze teksten. Van het Gilgamesj-epos tot oudtestamentische verhalen en van Suetonius tot de vroegste heiligenlevens.

Hoe charmant ook, zijn de geboorteverhalen waar of zijn het verzinsels? Maakten deze verhalen oorspronkelijk deel uit van de evangelies of zijn ze later toegevoegd? Hoe komt het dat we nergens in het Nieuwe Testament een terugverwijzing vinden naar eender welk element uit de geboorteverhalen?

Jos Lambregs is licentiaat Germaanse Filologie met een levenslange passie voor oude geschiedenis. Hij is ook grafisch ontwerper.