De koffie staat klaar in de gastenkamer van de zustergemeenschap in het Maria Rustoord. Zij zijn het trouwens die kort na de oorlog de leiding namen over deze instelling. Aan hen is het in grote mate te danken dat dit rusthuis werd uitgebouwd tot een eigentijds woon-en zorgcentrum, goed gekend in de ganse streek.
Ik zit er samen met Hilde Decuyper, de afscheidnemende pastoraal werkster en haar twintig jaar jongere collega Evelyne Raes. Zij is het nieuwe gezicht van de pastorale dienst, samen met priester Robert Driesens die er reeds tien jaar aalmoezenier is. Zij zorgen ervoor dat de christelijke identiteit en de spirituele inbreng levendig wordt gehouden, bij bewoners en personeel.
De voorbije veertien jaar was Hilde een vertrouwde aanwezigheid, een luisterend oor en vertolkte ze in woord en lied de evangelische boodschap. Een creatieve geest die de kunst bezat om de oude woorden een nieuwe taal te geven naar de mensen en hun leefsituatie. Het beeld, de verbeelding was ook nooit ver weg, want ze houdt van kunst en de symboliek die erachter steekt.
Zij bouwde aan een veelzijdige pastorale dienst met heel wat medewerkers. Bovenal was er het persoonlijk contact met veel empathie voor iedereen; met aandacht voor vreugde, noden, verdriet en rouw - ook naar de families toe , die goed werden begeleid.
Hilde was hier terechtgekomen na een lange schoolcarrière als godsdienstleerkracht in het St. Lodewijkscollege te Brugge. Een hele ommekeer, van de jongere generatie naar mensen in de laatste fase van hun leven. Niettemin boeiend.
Evelyne treedt – op dat vlak althans in haar spoor. Na twintig jaar als godsdienstleerkracht in de Vrije Middelbare School van Roeselare, gaat ze deze nieuwe uitdaging aan. De nieuwe job begon op 3 januari. De voorbije maanden waren vooral een verkenningsronde. Aan Hilde heeft ze alvast een goede leermeester. Of ze ook eigen accenten zal leggen is nu nog niet aan de orde. Ze wil eerst het huis, haar bewoners en het personeel nader leren kennen. Vertrouwd raken met de liturgie, als voorganger in woord en gebed is ook een aspect van haar nieuwe opdracht. Het doet nog wat onwennig aan zegt ze zelf. Maar het komt wel goed.
Evelyne is afkomstig van Hooglede en woonde sinds haar huwelijk met Geert Desmet in Emelgem. Vanuit haar opleiding in de geschiedenis werd ze stadsgids in Izegem. Een gepassioneerde bezigheid. Twee jaar terug werd Ingelmunster de nieuwe stek. Nu komt ze helemaal thuis door haar nieuwe werkplek zo dicht bij huis.
Net zoals Hilde voelt Evelyne zich geroepen om Gods liefde en goedheid onder de mensen te brengen en te getuigen dat ook ouderen er mogen zijn. Liefde, leven… bemind zijn boven alles. De Blijde Boodschap; het evangelie kunnen verkondigen was/is voor beiden een doel op zich.
Wanneer we even na vragen bij Hilde hoe ze aankijkt tegen de nieuwe toekomst… dan staat het woord familie voorop: samen met broers en zussen haar zorgbehoevende ouders nabij zijn en meer aandacht voor haar echtgenoot Luc Nollet natuurlijk, maar vooral voor haar (klein)kinderen. Voor de rest ziet ze wel wat komt. In de nabije toekomst staat alvast een verhuis gepland van St. Andries naar Steenbrugge langs het water.
In dit korte interview sprak Hilde ook haar waardering uit voor wijlen pater Gerard Bulcke die haar vertrouwd maakte met het pastorale werkveld en haar veel levenswijsheid bijbracht. Evenzeer is er ook erkentelijkheid voor pastoor Robert waarmee ze de langste tijd en in goede verstandhouding mocht samenwerken..
Namens de parochie St. Amand een welgemeend dank-je-wel aan Hilde om die vele jaren dienstbare inzet. En aan Evelyne wensen we heel veel voldoening bij dit ‘nieuw begin’.
Dank aan Ludwig Dubaere om deze tekst, die hij schreef voor Kerk en Leven Sint-Amand Ingelmunster, te delen.
