Als God onzegbaar is, dan is het goed zich af te stemmen op de golflengte van de stilte. Dit zwijgen laat ruimte voor het aangesproken worden door de hele werkelijkheid. Gods verborgenheid op het spoor komen, doe je best als je de stilte als camouflagekleur aanneemt. Stilte wil niet zeggen, ik mag niet spreken. Het stil maken wil uitdrukken: ik wil luisteren. Het thema van de dag is: Stilte als luisterevenement.
Hierbij alvast wat inspiratie voor onderweg: Iemand die bidt leert de werkelijkheid aanschouwen zoals die is, doordat hij het zwaartepunt niet in zichzelf legt. Hij kijkt niet, hij aanschouwt. Hij ziet niet, hij wordt gezien. Zoals de zon een kleurtje achterlaat op de huid van degene die er lange tijd in zit, zo laat de onzichtbare werkelijkheid bij de bidder een afdruk na in het diepste van zijn hart. Het doet denken aan het zaad dat we pas zien als het zich toont boven de grond, maar dat tevoren reeds geruime tijd onzichtbaar werkzaam is geweest onder de grond. Een bidder is iemand die groei mag aanschouwen vanuit het verborgene.
