De natuur heeft haar ritme van de seizoenen.

De natuur houdt geen rekening met droogte en regen, maar herstelt zich na jaren van droogte.  Alleen kan ze niet op tegen opwarming van ons klimaat; de biodiversiteit van planten en dieren zijn er de dupe van.  Voor vele mensen was het in deze coronatijden een openbaring te zien dat de natuur zijn eigen gang der seizoenen gaat.
Velen ontdekten de weldaad van tijd en aandacht voor elkaar.
We maakten tijd ‘vacant’ voor onszelf, de familie, de zorg voor anderen, nieuwe creaties…
Ik herinner me de tijd dat mensen nooit op vakantie gingen, wel op huwelijksreis naar Lourdes…

Vakantie is een meerdaagse periode waarin een persoon zijn gewoonlijke dagelijkse activiteiten staakt.  Het woord vakantie is afgeleid van het Latijnse vacantia, dat staat voor vrij zijn van verplichtingen: vrije tijd.
“Omstreeks 1850 kreeg vakantie de huidige betekenis.  In de loop van de tijd zijn er voor veel werknemers, scholieren, studenten en sommige groepen zelfstandigen regels gekomen over de periode en omvang van de vakantie.  Sinds ongeveer 1960 maakt het fenomeen vakantie een stormachtige groei door.  Gaandeweg is vakantie gekoppeld aan het maken van een reis of bezoeken van een bepaalde bestemming: men gaat met vakantie…  Het belang van vakanties is vanaf het begin van de twintigste eeuw enorm toegenomen, zeker in de Westerse wereld sinds circa 1970.  Omstreeks dat jaar was in de rijke landen voor veel mensen voldaan aan de voorwaarden om met vakantie te gaan: de beschikbaarheid van transportmiddelen (auto, trein, vliegtuig), voldoende financiële middelen, voldoende vrije tijd en mogelijkheden tot buitenlandse vakanties”. (Wikepedia)

Ook de jongeren kregen vakantie in deze te warme periode; een weldoende rust voor de leerkrachten.  De coronatijd versterkte het idee om in eigen land met vakantie te gaan.
In elk geval, vakantie is een tijd van rust en eens ‘iets anders’ doen, zoals iemand opmerkte.  Mensen gaan weer op bedevaart, staptocht naar Camino, Compostella… en herademen.
Iemand merkte op: “Je kan het gras zien groeien, de bloemen ruiken, genieten van zonnige warmte en het water horen stromen tijdens de storm…” D e natuur heeft haar ritme, en wij ook?  Johan Verminnen bezong het als volgt: “Ik neem vakantie in mijn straat…”

Waar je ook gaat of bent, geniet van je vakantie.
En we vergeten de mensen niet die door omstandigheden geen vakantie kunnen nemen.

Walbert