'Maria, poort van Gods genade... Leer ons in deemoed met u waken, in aandacht bij Gods heilig woord... Bid opdat wij groeien...'
Zo eenvoudig als de woorden uit dit gebed dat we in de hoogdagviering weer zullen zingen, zo droog en ingewikkeld klinken ons de woorden uit het dogma over Maria’s Tenhemelopneming. Nochtans wil het alleen maar zeggen wat mensen eeuwenlang hebben aangevoeld: dat Maria met haar ziel, maar ook met het lichaam waarmee ze onze Heiland heeft gedragen, heerlijk dicht bij God is ingeslapen. In de oosterse Kerk is deze ‘dormitio’, het inslapen van Maria, een heel groot feest, feest van Gods genade en van zijn belofte. We vieren haar, maar uiteindelijk vieren we de kracht van God in haar: het is deze kracht, en ook zijn barmhartigheid die heerlijk zijn en iemand heerlijk kunnen maken, zoals Maria die zich helemaal overgaf aan Hem.
Wat met haar gebeurde op de dag van haar tenhemelopneming is niet iets dat zij in de hand had of waartoe ze eigen kracht kon aanwenden. Het is ook niet een eenmalig iets, voorbehouden aan deze uitzonderlijke vrouw die de moeder Gods werd. Wat met Maria gebeurde, vertelt wat ons ooit allen te wachten staat, wat beloofd werd bij ons doopsel: dat we ooit voor altijd zullen thuiskomen bij onze eigenlijke Vader, daar waar wij horen, daar waar wij weer beeld in zijn Beeld worden en uiteindelijk zullen zien wat het geheel is. Of zoals Jezus zegt: 'daar waar Ik ben, zal ook mijn dienaar zijn'.
Maar dat lichaam dan? Bij ons sterven overschrijden we tijd en ruimte en stoffelijkheid. Ons lichaam vergaat. We weten niet hoe Maria’s - en hoe ons - verheerlijkt lichaam 'vorm' krijgt bij God. Maar we zijn één en als mens, in ziel en lichaam, ondeelbaar. Het is toch ons bezield lichaam waarmee we instrument van God waren, waarmee we mensen hebben gestreeld, aangeraakt, omarmd? Niets van dat alles zal God verloren laten gaan. Als wij sterven, zijn we als een bloembol die in de aarde wordt geplant. Als het lente wordt, de échte lente van ons leven, dan zullen we bloeien als een unieke bloem in Gods tuin.
Maria Tenhemelopneming: haar feest, Gods feest, ons feest! Rosa mystica wordt Maria in een oud lied genoemd, mystieke roos: zij is écht de mooiste bloem in Gods tuin.
