‘Hoe gaat het nu met jou, nu je met pensioen bent?’ Een vraag die ik veel krijg en gekregen heb in de voorbije maanden. Het is goed dat ik beslist heb om mijn werk als pastor in Maria Rustoord in Ingelmunster vervroegd te beëindigen. Omdat het goed is om wat meer te genieten van het samenzijn met mijn echtgenoot en om weer wat huishoudwerk over te nemen.
Er is meer tijd voor mijn ouders die om onze aandacht en zorg vragen. Er is meer tijd om de kleinkinderen op te vangen en meer tijd voor een bezoek aan ons Portugees gezinnetje. Er is meer tijd om te luisteren naar de nood van een buurvrouw, een vriendin, om relaties van vrienden en kennissen terug wat zuurstof te geven. Er is meer tijd voor de eigen geliefden en dat is goed.
Maar ik mis het pastorale werk. Mensen verbinden met Hem die ons draagt, met Hem die Brood tot Leven is, met de Geest die rust en vrede brengt.
De Heer verkondigen in een woord, een lied, een gebaar. Voorgaan in het vieren en verkondigen. Mensen verbinden met elkaar. Mensen vreugde brengen door bevestiging, erkenning en waardering : ‘je bent de moeite waard’, ‘je mag er zijn’, ‘ik ben je niet vergeten’, ‘ik zie je graag’. Ik mis de vele medewerkers waarmee ik verbonden was en samen ervoor zorgden dat het goed leven, wonen en werken was in Maria Rustoord.
Maar naast het gemis is er onmiddellijk de grote dankbaarheid voor alles wat geweest is en verder gaat. Een grote dankbaarheid voor de nieuwe pastor Evelyne en de vele medewerkers die nu verder vorm geven aan de verbinding van mensen met elkaar en met de Heer. Een grote dankbaarheid om zoveel medepastores in de zorgsector en erbuiten.
Mijn grote wens naar de vele medepastores toe is:
Mogen jullie voelen, gewaar worden, ontdekken hoe de pastor een verbindingsmens is.
Hoe jullie verweven met de vele andere zorggevers in het WZC zovele malen het ‘verschil’ kunnen maken om ouderen vreugde en vrede te brengen. En dat jullie mogen ervaren hoe ‘Hij’ ons, pastores, nodig heeft, roept en zendt om Zijn Boodschap van Leven en Opstanding handen en voeten te geven en velen de weg te wijzen naar Zijn Liefde en Barmhartigheid.
Om af te sluiten met woorden uit een ‘Irish Blessing’: ‘Moge de wind altijd in je rug zijn, moge de zon warm op je gezicht schijnen, de sterren je nachten verlichten. Moge de bloemen bloeien langs je pad en je huis alle stormen doorstaan. De Vrede van de Heer en alle goeds voor jullie allen’.
Hilde
Dankjewel Hilde! We blikken met dankbaarheid terug op je inzet in het woonzorgcentrum, je aanwezigheid op tal van vormingen en je betrokken deelname aan de intervisiegroep Vinso, de werkgroep ZiZo, en de werkgroep van ons eerste congres 'zorg voor spirit'. Het ga je goed!
