'T MEERBEEKS KERKHOF
Dezer dagen, aan de graven
valt de rust zo op ons neer.
Witte bloemen aan de graven,
brengen schroom en zijn zo teer.
Hier en daar ligt 't gras bezaaid
met wat bladeren, afgewaaid.
als wat manna uit de hemel,
als wat voeding voor de grond.
Hier en verder liggen mensen,
sedert eeuwen rond de kerk.
Elke steen heeft zijn verhalen,
zijn verleden, ooit verteld.
Dezer dagen, komt het boven,
ons verleden, onze roots.
Dezer dagen, blijft het knagen,
blijft de afstand nog zo groot.
Morgen kom ik weer verwijlen,
effe klappen, hoe het is.
zo wil ik een poos verwijlen,
in gedachte hoe het was.
Zo wat staren,
water geven,
niet veel denken,
maar bezinken.
Dezer dagen, ook in Brussel in de mis
blijven we hen gedenken,
bij het prevelen van hun naam.
Mogen zij ons van hierboven,
100 keren gadeslaan,
Mogen wij van uit de diepte,
stil getuigen hunne naam.
Zo kan ik mijn God verklaren,
als ne compagnon de route,
niet te vatten, niet pakken,
maar die nooit de moed laat zakken.
Die ons raakt in ons bestaan,
die ons nooit te ver laat gaan...
Meerbeek, 30 oktober 2021
dagen voor allerheiligen
