GEDICHTENDAG 2022
Op deze donkre natte donderdag,
mag ik wat schrijven voor gedichtendag.
De regen draagt de koude binnen,
de klamheid zit tot in het linnen.
Zelfs kippen weten niet goed waar lopen,
de mol doet elders het gazon ophopen.
Waar zit vandaag dat perspectief,
die kracht, die in de wanhoop klieft.
Depressie, onmacht zit te loeren,
die grijpt haar kans, zoal de omikron,
die onverwacht nu tot ons sprong.
Maar dan denk ik,
al is 't voor even,
laat ons die onmacht wel wat toe,
stilaan worden de ogen moe.
En laat ons nu dan maar wat rusten,
tot storm en regen, klam en kilte,
op hun beurt ook weer weg gaan maaien,
om elders wat verdriet te zaaien.
Maar door hun luiheid en hun snelheid,
zaaiend als ongeleide projectielen,
worden zij zelfs randdebielen.
En voor je 't weet zal dat verdwijnen
en zonlicht plots beginnen schijnen.
Nu straks bezoek van ne lieve zwaan,
die regen, wind komt te trotseren,
de zeewind in de rug naar Brussel dragend,
bijna als nen echte arend.
Maar zwanen bijten niet,
ze schrijden langs de de vlaamse autowegen.
Soms glijden ze naar Brussel toe,
een klappeke doet altijd goed.
Dirk Vannetelbosch, Laken,27 januari 2022, Gedichtendag
