Samen gingen zij de berg op om er te bidden. En terwijl Jezus in gebed was, veranderde het aanschijn van zijn gezicht en schitterend wit werden zijn kleren. En zie, twee mannen waren met hem in gesprek … Intussen waren Petrus en zijn metgezellen in slaap gevallen. (Lucas 9, 30 en volgende)
Het cruciale moment
Het is misschien een teken van ouderdom, of is het simpelweg vermoeidheid: je gaat zitten in de luie zetel met een boek in de hand of voor de televisie, en je dommelt in. Als je wakker schiet, vraag je je af: wat heb ik gemist? Ook de leerlingen van Jezus dommelen in op het cruciale moment, als Jezus boven op de berg in gesprek gaat met Mozes en Elia, de twee grote figuren uit de gelovige geschiedenis van Israël. We horen het verhaal ervan in het evangelie van zondag. Wat er tussen Jezus, Mozes en Elia gezegd wordt, ontgaat hen op die manier. Ons, de lezers van het evangelie, ontgaat het niet. Lucas vertelt het ons: zij bespreken met Jezus zijn heengaan in Jeruzalem. Er is nog een ander cruciaal moment waarop de leerlingen in slaap vallen, nl. wanneer Jezus in de hof van Olijven in doodsstrijd verkeert. In die dramatische ogenblikken kunnen ze zich niet wakker houden.
Betrokken blijven
We hebben vandaag de dag niet veel kans om te doen alsof we niets weten van wat er zich in wereld en samenleving afspeelt: de media berichten ons er over, meer dan ons lief is. Tenzij we erbij in slaap vallen, zijn we goed geïnformeerd over wat er om ons heen aan de gang is. De bedreiging van het klimaat, de oorlog in Oekraïne, kleinere en grotere conflicten tussen landen en volkeren, enzovoort. Soms wordt het allemaal wat te veel, het doet ons huiveren, we zouden er maar wat graag bij in slaap vallen en van niets weten. Maar zo gaat het niet. Voortdurend wordt op ons appel gedaan om betrokken te zijn, ons in te zetten voor elkaars welzijn.
Kiezen voor dienen en ziczelf prijsgeven
Ook Jezus bereidt zijn leerlingen voor op wat komen gaat. Zijn tocht naar Jeruzalem zal geen triomftocht worden, geen opgang naar de zege. Ook al lijkt de scène boven op de berg dat tegen te spreken. Niets zo opwindend als boven op de top van een berg staan. Maar wat die bergtocht leert, ontgaat de leerlingen: ze vallen in slaap als het gaat over Jezus’ lijden en sterven. Alsof ze nog even voor die harde waarheid gespaard willen worden. Het zal hen geleidelijk aan wel dagen. Hun ogen zullen mettertijd opengaan: wie Jezus achterna wil gaan, kiest niet voor een parcours van glans en glorie. Wel van dienen en zichzelf durven prijsgeven.
"Luister naar Hem"
Eén woord is hier voorlopig het belangrijkste, met name de stem uit de hemel die zegt: “Dit is mijn Zoon, luister naar hem.” Als we als gelovige mensen wakker willen zijn, als we Jezus oprecht een plaats in ons leven willen geven en hem navolgen, dan dienen we naar hem te kijken en te luisteren, te doen zoals hij. En dat is niet in slaap vallen bij de worsteling en het lijden van zoveel mensen om ons heen, maar al luisterend naar Jezus doen wat we kunnen. Met hem meegaan, weer de berg af, het dagelijkse leven in.
