woorden van verbinding én zingeving
Alles had Hij verteld
van God die Hem had gestuurd
van God die wil dat wij leven
alles had Hij medegedeeld
wat God Hem had gegeven
alles: ook het laatste:
zijn eigen leven.
Toen werd het stil
toen was het voorbij
toen was er alleen maar verdriet.
[begin van een gedicht van Inge Lievaart]
Stel dat …
Stel dat er geen Pasen meer zou zijn? Zou je dan iets missen? Natuurlijk zie ik je denken: “Ja, twee weken paasvakantie wellicht, (met als extraatje paasmaandag dit jaar)”. Ik kan je bijtreden, maar mag ik er toch wat dieper op ingaan?
Zonder het perspectief van Pasen loopt alles uit op dood en definitief einde. Geen verdere verbinding meer. Dan zouden de woorden van het begin van het gedicht voluit en zondermeer ‘waar’ zijn: “toen was het voorbij”. We zouden mogelijks verzanden in puur verdriet. Maar de dichteres gaat verder …
Zo was het op aarde
maar in de hemel was het zo niet.
[vervolg van een gedicht van Inge Lievaart]
Omwille van Pasen gaat ook ‘ons verhaal’ als katholieke dialoogorganisatie verder …
Kathleen Boedt schrijft op het paaskaartje van Katholiek Onderwijs Vlaanderen: “Christus verrijst omdat verbondenheid zoveel sterker blijkt dan het dodende elk voor zich.” Gods verhaal is zo kwaliteitsvol dat het niet in dood, verdriet en leegte kan eindigen. God zegt op Pasen: “Hier eindigt de verbinding niet: ‘no way!’. Dit moet een vervolg hebben… dit moet doorgaan: to be continued.”
En dus is het een opdracht voor ieder van ons om MENS -van verbinding en van zingeving- te worden. Mensen die de ander (een kind, een jongere, onze collega, …) vanuit onze professionele identiteit niet, nooit aan zijn/haar lot overlaten. Hoe machteloos, uitzichtloos, hoe ‘doods’ de feiten ook zijn. Mensen die er ‘de zin van blijven inzien’ om er-te-blijven-voor-gaan. Mensen van: ‘en toch, let’s continue’.
Pasen heeft net als Kerstmis opnieuw met een geboorte te maken. Pasen is de geboorte van de Nieuwe Mens in ons, de mens die, Goede Vrijdag voorbij, uit de kringloop van het hebben is gestapt, herboren is tot solidaire verbondenheid, tot breken en delen. Pasen is stilstaan bij de verrezen Christus en met Hem verder kijken dan de grenzen van alles wat eindig en voorlopig is. Pasen laat ons weten: het is de moeite waard wegen te volgen die niet eindigen bij een graf maar horizonten openen op en verbinden met de hemel.
… daar gaat Hij de mensen al tegemoet
ze horen er bij
ze mogen het weten:
alles is goed.
[vervolg van een gedicht van Inge Lievaart]
Opnieuw verbinden
Hoe vaak hebben we het niet mogen horen: “Alles komt goed.” Het waren ook de afscheidswoorden van nieuwsanker Martine Tanghe op 30 november 2020: “Hou vol, het komt allemaal wel weer goed.” Wie had ook maar kunnen bedenken dat ‘volhouden’ zo lang zou duren? Zoveel staties kruisweg voor zoveel mensen. God dank voor de vele ‘Simons van Cyrene en Veronica’s’, ook binnen onderwijsmiddens.
Pasen echter is geen afscheidswoord! Integendeel, het is de ouverture van Gods belofte waarmee Hij herhaalt dat Hij zich aan ons blijft verbinden: God op z’n paasbest.
Rik Depré
pastor Katholiek Onderwijs Vlaanderen
