Een bedevaart met kinderen vandaag is op een ander wijze onderweg zijn met elkaar.
Pas als de hele weg is gegaan en men aankomt is de tocht een bijzondere gebeurtenis voor kinderen!
In de meimaand trekken alle zesde- en vijfdeklassers van de scholengroep Arkorum op bedevaart.
Een jaarlijkse traditie die al sinds 2005 enthousiast wordt gestapt. Elk jaar wordt die passend uitgewerkt in een thema, met het oog op de ontvankelijkheid van kinderen vandaag. Ook blijven tradities bewaard. Het samen onderweg zijn naar Dadizele, intenties neerpennen, stoppen bij een kapel, het bidden, aandacht voor wie Maria was, een viering...
Voor veel kinderen en leerkrachten geeft het uitspreken van het woord “bedevaart” een bevreemdend gevoel.
Vandaag de dag worden kinderen overstelpt met schermen. Alles moet sneller, beter én leuker zijn. Het vergt inspanning van hen om op een trage manier een doel te bereiken. Zo kan een bedevaart een zinvol gebeuren zijn.
De traagheid van het wandelen, het samen onderweg zijn, de ontmoeting, het stilvallen bij een kapel nodigt hen uit om op een andere wijze stil te staan bij het leven.
De leerkrachten, die jaarlijks de tocht meemaken, zijn vertrouwd met het concept van een bedevaart met kinderen.
’s Morgensvroeg om 6u staat iedereen klaar aan de Zilverbergse kerk om een tocht van een 12-tal km te stappen richting de basiliek van Dadizele.
Na het welkomstwoord stappen circa 500 leerlingen onder begeleiding van een 50-tal leerkrachten in de stilte van de vroege ochtend. Bij elke kapel die ze op hun tocht aandoen wordt er even gestopt. De QR-codes leiden hen naar filmpjes, foto’s, uitspraken en doe-opdrachten in teken van het thema.
Tijdens de tocht is Maria altijd de centrale figuur. De (zorg)mantel van Maria was twee jaar geleden het symbool van ‘zorgdragen’. Elke klasgroep kreeg opdrachten gespeld op een fleecemantel mee. Beurtelings sloegen de kinderen de mantel om zich heen om samen gezellig verder te gaan. Onderweg ontmoetten ze mantelzorgers die getuigden hoe zij elke dag zorgdragen voor een naaste buur of familielid.
Aangekomen in Dadizele worden ze verwelkomd door enthousiaste vrijwilligers. Voor de begeleiders staat er een kopje koffie klaar en in de tuin van het rosarium mogen ze hun stukje fruit verorberen. Er is de kans om een kaars te branden in de basiliek en kennis te maken met de legende van de rode, zijden draad van Maria. Alle intenties van de groepen, worden verzameld in mandjes.
Tijdens de gezamenlijke gebedsviering vieren ze dankdaar dat ze, onder Maria’s bescherming, heelhuids in Dadizele zijn aangekomen.
Na de viering stappen ze nog één keer verder naar het parochiaal centrum. Daar genieten ze van een welverdiend drankje voor bij hun lunchpakket.
Al genietend van de zon en spelend in het omliggende park zit de bedevaart erop.
De herinnering aan de bedevaart zal bij ieder kind en leerkracht verschillend zijn maar één ervaring hebben ze allen gemeen: samen zijn ze op een bijzondere wijze onderweg geweest!
Delphine Panen en Anne Moerman, schoolgemeenschap Arkorum
