Eind 19de eeuw was het niet ongebruikelijk dat mensen Maria vroegen om bescherming van allerlei kwalen en de belofte deden een kapelletje te bouwen ter harer ere en uit dankbaarheid. Zo ook omstreeks 1884 toen hevig onweer en veel regen dreigden de oogst te verwoesten. De bewoners van de Bloempot verzamelden zich in een grote veilige schuur en baden en smeekten dat het gevaar zou wijken. Dat gebeurde ook enigszins en het beloofde kapelletje werd opgehangen in een bruine beuk midden de ‘wijk Bloempot’. Dit verhaal is mondelinge overlevering en de boeren van toen waren snel vergeten wat er was gebeurd, zo is er nooit echt grote devotie ontstaan voor dit kapelletje. Toch heeft het tot 1994 in dezelfde beuk gehangen en werd het af en toe begroet door eenzame fietsers en godvruchtige voorbijgangers. Met de vele verkavelingen en bebouwing in de straat verdween de boom waarin het was opgehangen en belandde het aan de gevel van de garage van een gebuur, een ‘échte Bloempottenaar’ die de mondelinge overlevering kende en genegen was. Tot in 2008 toen huis en de garage van de gebuur verkocht werden en zo belandde het aan de gevel van het huis met nummer 9C en is het terug zichtbaar vanop straat en wordt de belofte van weleer nog steeds in stand gehouden nl. de verering van Maria met een kapelletje, uit dankbaarheid voor de hemelse bescherming van toen.
De ‘wijk Bloempot’ heeft altijd gedeeltelijk gelegen op het grondgebied van Meerdonk en Verrebroek. Zo wordt er gesproken over de Verrebroekse en de Meerdonkse Bloempot die zich voor 1976 uitstrekte van de Hoge Wilde en het Zwaantje in Verrebroek tot een gedeelte van de huidige Kloosterstraat in Meerdonk. De ‘wijk Bloempot’ toen, eindigde aan de ene kant aan huisnummer 21 waar hij overging in wijk Smishoek, en aan de andere kant in de Polder. Thans loopt de Bloempotstraat in Meerdonk tot aan de Margrietstraat en wordt er niet meer gesproken over wijk Bloempot. Maar de Bloempotstraat loopt nog steeds door Meerdonk én Verrebroek.
