Regelmatig kregen we verhalen over verhuizen…
Mensen die wegens hun leeftijd verhuisden naar… een kleinere plaats in deze wereld. Hun wereld werd kleiner; de schildpadjes en de kanarievogel ten spijt. Bezit wordt meer en meer een beperkt ‘kleinood’. Marcel Backaert had het meermaals over verhuizen en nieuwe mensen ontdekken in een nieuwe omgeving en de waarden van je vroegere omgeving als nieuw beleven. Neen, de herinneringen zijn nooit ver weg; ze blijven beklijven!
En ‘kiezen is verliezen’, zegt het spreekwoord.
Het is steeds weer kiezen voor wat je (nog) waardevol vindt. Wat is ballast onder het stof bedolven? Wat dien je te behouden; een boeiende geschiedenis van boeken, mappen, verzamelingen, foto’s… Wegdoen wat je in de laatste decennia niet meer heb bekeken. En soberheid en eenvoud staat ook mooi.
Het grootste aantal kledij dragen we maar 2 maal in ons leven en de textielafval kunnen we terugvinden in de oceanen van de wereld.
Het is wel een reis doorheen je leven en een heerlijke zoektocht vol nieuwe en oude waarden.
Vroeger was het enkel maar beter, zo weten wij stellig.
Wellicht is er niets nieuws onder de zon, en de geschiedenis herhaalt zich…
Verhuizen is een loslaten van verleden, genieten van het heden, en de nieuwe toekomst verwachten.
Het doet deugd een volle basiliek met mensen samen te zien; wat een rijkdom van culturen! Brussels is een laboratorium van de ruimere wereld; van inventieve mensen van heden; dit is ook zo voor Christenen.
Ik genoot best van de grote ontmoetingen met koning Boudewijn, het bezoek aan de koningin, de aandacht van politiekers, media, die de boodschap van onvoldoende huisvesting best wel begrepen.
Maar eveneens van de vele ongeziene deugddoende ontmoetingen in de marge van het leven.
Deze paus Franciscus heeft het voortdurend over de broer en zus-zijn, de kroon op het werk in Gods’ Schepping (‘Laudato Si’), over een nieuw begrip van ecologie versus economie. Maar ook telkens van de vele vergeten kleine mensen in de diaspora en de ‘periferie’ van deze ongelijke en onrechtvaardige wereld.
Gedragen wij ons als ‘dankbare erfgenamen’ of als ‘eigengereide bezitters’?
We zijn namelijk niet enkel individuen, maar afhankelijk van elkaar in een broederlijke wereld-gemeenschap die we dreigen te vergeten bij oorlog, vergeten conflicten, natuurcatastrofen en klimaatopwarming…. (‘Tutti Fratelli’)
Hou het klein
Dat is door alle grote leraren aan de mensheid verteld; dat het zo niet kan zijn is vandaag de dag heel duidelijk. Dit zijn de woorden van Ernest Schumacher in zijn boek: ‘Small is Beautiful’, door Ambo in 1976 uitgegeven onder de titel: ‘Hou het klein’.
Schumachers visie heeft velen geïnspireerd, in de politiek, milieubeweging en de simplicity beweging.
Zijn boodschap heeft niets aan zeggingskracht verloren en is – helaas – in een tijd van fusioneren en schaalvergroting, actueler dan ooit.
‘Economie als levensfilosofie is een dodelijke ziekte,
omdat oneindige groei niet past in een eindige wereld’.
Economie zou niet de filosofie van het leven moeten zijn!
Pater Walbert
