Een dag die niemand onbewogen laat! De ouderen niet omdat ‘de school’ nog altijd allerlei herinneringen en gevoelens oproept. De kinderen en jongeren niet omdat het hun levenspatroon voor de volgende tien maanden weer ingrijpend bepaalt. Sommigen van hen kijken er naar uit: eindelijk de schoolkameraden weerzien. En wie wordt onze juf of leraar? En onze klas, hoe zal ze eruit zien, en wie zullen mijn klasgenoten zijn? En die nieuwe leerlingen in de klas? Zijn die welkom in ons hechte groepje? Kortom, met z’n allen weten we ons dus klaar in de startblokken staan om aan het nieuwe schooljaar te beginnen.
Op school ...
Een hele uitdaging dient zich aan. Kriebels in de buik, of luchtig het gewone leventje weer aanvatten? En jij, piepkleine kleuter, die nu voor het eerst naar school gaat? Afscheid nemen van thuis; moeder en vader, oma en opa die het allemaal intens mee beleven. En tenslotte degenen die voor het eerst niet meer naar de school of een opleiding moeten, maar die naar werk zoeken, of die hun eerste dagen en weken bij een werkgever er al op zitten hebben. Ook dat is een hele uitdaging!
en in de parochie
In gemeenschap, parochie en buurt breekt er eveneens een nieuwe periode aan. ‘Werkjaar’ heet dat in het jargon. Parochies maken zich op om er weer aan te beginnen. Dat wordt in onze kleinere gemeenschappen steeds meer een opgave. Nieuwe ideeën, nieuwe medewerkers liggen niet voor het grijpen. Vraag het maar aan besturen van verenigingen en vrijwilligersorganisaties. Maar we doen verder op de wijze dat het kan. Zonder te treuren om wat niet (meer) kan. De kansen benuttend die zich aandienen. En beseffend dat tijden en mentaliteiten voortdurend wijzigen. Hoe onze gemeenschappen er binnen tien of vijftien jaar zullen uitzien is niet te voorspellen. Wellicht nog kleiner, nog meer aangewezen op samenwerken en met nog meer verantwoordelijkheid bij de plaatselijke gelovigen. Alleen waar dat gebeurt, zullen gemeenschappen blijven bestaan.
Inderdaad, vakantie is gemakkelijker, maar een mens groeit toch maar door in te gaan op uitdagingen. We willen dus aan iedereen goede moed toewensen in de taak die hem of haar te wachten staat, welke die ook is. Maar in het bijzonder aan de schoolgaanden, aan welke kant van de lessenaar ze ook staan of zitten. En aan hen die de kinderen van en naar de school begeleiden, die de opvang verzekeren, die een handje toesteken bij het huiswerk. Eén september is voor hen allen hún dag. Moge het een goede start zijn morgen, de eerste van een hele rij dagen die verrijken en doen groeien.
Als zaaiers
Leerkrachten zijn zoals zaaiers. Ze strooien hun kennis zoveel mogelijk in het rond en geloven in een mooi resultaat. Leerlingen zijn zoals de grond waarop het zaad van de zaaier valt. Een rijke oogst is het resultaat van een hardwerkende zaaier, goed zaad en vruchtbare grond (een gedachte van Thomas Bruyland).
Gebed bij het nieuwe school- en werkjaar
Heilige en altijd Nabije,
houd in ons de levenskracht op vinkenslag
bij het begin van dit nieuwe werkjaar.
Maak van ons aandachtige mensen
voor het geluk van onszelf en dat van anderen.
Zet ons enthousiasme in beweging.
Geef ons woorden
die de positieve krachten tussen ons wekken.
Breek in ons de spirit open
die barrières kan doorbreken,
en altijd de smaak van nieuwe hoop kan geven.
Laat onze samenkomsten telkens weer een kracht zijn
om de moedeloosheid te doorbreken.
Laat onze gesprekken een aanzet geven
tot het bouwen aan een positieve samenleving
waar voor eenieder geluk is
en kansen om dat te voelen tot in de toppen van de tenen!
