De bezinning die je hoorde op het einde van onze weekendvieringen kan je hier nog eens (na)lezen.
Op het bruiloftsmaal van het Rijk Gods daar worden laatsten eersten; groten worden er klein.
De wereld wordt er omgedraaid. Wat in onze ogen belangrijk is verliest al zijn waarde.
Er is maar één richtlijn wie ben ik voor anderen. Mijn plaats wordt bepaald door de ruimte die ik geef aan anderen, vooral aan de minsten.
De waarde van mijn leven wordt afgemeten aan mijn waardering voor hen die worden ondergewaardeerd. Ik ben er belangrijk voor zover ik belang hecht aan hen die niet gezien worden.
In Gods ogen word ik iemand als ik anderen zie met zijn ogen: ogen die liefde uitstralen en die ruimte scheppen; ogen die anderen zien staan en die zich niet sluiten voor het leed van de wereld.
