Ik ben ruim 20 jaar officieel pastor geweest. Waarom zeg ik dat? Voordien was ik vrijwillig bezig. Ik deed het graag. Ik heb van mijn hobby mijn beroep kunnen maken. Ik voel me een begenadigd mens.
Als jongere, als jonge vrouw en moeder was ik geëngageerd in de parochie en bekommerd om mensen. Ik werd aangespoord om de 5-jaar durende opleiding voor pastoraal werk(st)ers en diakens te volgen. Ik woonde toen nog in het bisdom Antwerpen. Ik dacht ‘Waarom niet? Ik heb niets te verliezen.’
Mijn eerste werkplaats was het H. Hartziekenhuis in Lier. Ik ondervond dat het ziekenhuis een weerspiegeling was van de maatschappij, niet overal werd ik zomaar aanvaard. De dokters waren belangrijker dan een pastor… Geleidelijk aan won ik het vertrouwen van het personeel, ja zelfs van sommige artsen. Ik werd de eerste pastor in een multidisciplinair team van de dienst oncologie en de palliatieve eenheid. In mijn hele loopbaan ginder (ruim 12 jaar), heeft er slechts één patiënt me gevraagd de kamer te verlaten.
In het ziekenhuis ondervond ik de echte betekenis van mede-lijden. Hoe dikwijls heb ik een piëta voor me gezien, of Magdalena bij het kruis… hoe dikwijls was ik Simon van Cyrene, of Veronica… Ik ben er zo dankbaar voor dat ik het heb mogen en kunnen zijn.
In 2013 werd WZC Home Vrijzicht in Elverdinge (Ieper) mijn nieuwe stek. In tegenstelling tot het Ziekenhuis voelde ik me na een maand al helemaal thuis. Wat een familiale setting! Eerst leerde ik de bewoners kennen, ze waren allen zo toegankelijk. Daarna merkte ik hoe de zorgzaamheid én het samenwerken van de medewerkers voor de bewoners een enorme positieve invloed hadden op hun algemeen welzijn. Vanzelf kwam het contact en de vriendschap van de families of andere zorgdragers. En ik kreeg als pastor veel krediet. Voor ’t eerst was er geen pastoor meer in huis, maar een pastor. Ze leerden het woord (pastor) kennen en mijn manier van zijn. En ze vroegen naar me om naar iemand te gaan luisteren… Hoe mooi is dat.
Zeker, ik heb niets verloren. Alleen maar gekregen, veel gekregen!
Ik zing graag. Mijn lijflied als pastor is:
Mens voor de mensen zijn, herder als God,
trooster voor groot en klein, zo lief als God.
Zieken omarmen, hun tranen verstaan,
met hen de kruisweg ten einde toe gaan.
pastor Marianne
