De bezinning die je hoorde op het einde van onze weekendvieringen kan je hier nog eens (na)lezen.
Hij heeft niets gezegd, heeft alleen geluisterd, urenlang tot hun verhaal ten einde was. Alles mochten ze aan Hem kwijt: hun opgekropte verdriet, hun ontgoocheling, hun gekwetst vertrouwen. Hun ontreddering was groot, waardoor ze Jezus niet herkenden. Maar ze voelden wel aan dat ze aan “die Vreemdeling” hun leven konden vertellen. Hij heeft geluisterd naar hun verhaal… Zo luistert Hij naar elk verhaal, naar het verhaal van jou en mij.
