Advent: Mens worden
Wakker worden.
Open ogen voor het ongeziene lijden
van vertrapte mensen.
Helderheid van geest die het spel
van elk voor zich doorziet.
Open oren voor de vraag achter de woorden,
voor het roepen dat gesmoord
voor het nieuws dat wordt verzwegen.
Open oog en oor
voor de botten van hoop die ontluiken
als groene twijgen in volle winter:
de stappen naar vrede,
de inzet die gratis is,
het groeien van verbondenheid,
het stem krijgen van kleine mensen.
Open hart voor de Stem
die vanuit mensen en structuren
diep in jou blijft roepen tot je opstaat,
een keuze en de
ommekeer maakt naar God en mensen toe.
Wakker worden en opstaan
met de kracht in hart en handen.
Mens worden.
Carlos Desoete in: Naam die zin is van ons leven
Op het kerkhof
Opa, mag ik even op je schouders zitten?
Jaren geleden, ergens halverwege november, op een huwelijksreceptie sta ik te praten met een oudere man die ik in lange tijd niet heb gezien. En ik vraag hem hoe het met Pieter gaat, en met de andere kleinkinderen die ik heb gedoopt.
“Och”, zegt hij, “het is toch ongelofelijk wat die kleine gasten allemaal uitkramen, hé, meneer? Je moet weten, mijn vrouw is niet lang geleden gestorven, en ik heb daar met Pieter nogal wat over zitten filosoferen. Hij bleef maar moeilijke vragen stellen. “Opa, waar is oma nu?” vroeg hij vorige week ineens – ik schrok er even van. “In de hemel, jongen”, zei ik (want ja, wat moet je anders zeggen tegen een kind?). “De hemel, waar is dat, opa?” “Aan de overkant, jongen. Kijk, Pieter, de dood dat is een grote dikke muur waar wij niet overheen kunnen kijken, want daarvoor zijn wij te klein. Maar achter die muur ligt er een heel mooi land. En daar leeft oma nu, en ze is er heel gelukkig. Wel, dat is nu de hemel, Pieter. Begrijp je dat?” (ik weet niet waar ik dat ineens allemaal vandaan haalde, maar je moet nu eenmaal iets verzinnen, anders blijven die gasten maar vragen stellen waar je toch niet kunt op antwoorden…)
En nu staan we laatst met Allerheiligen met de hele familie samen op het kerkhof bij het graf van mijn vrouw (je moet weten, zij ligt begraven vlak bij de muur van het kerkhof). En Pieter staat daar naast mij in de stilte, met zijn handje stevig in mijn grote hand. En ineens fluistert hij in mijn oor: “Opa, mag ik even op je schouders zitten?” “Ja, jongen”, zeg ik verrast, en ik til hem met een wip op mijn schouders, meer om er vanaf te zijn dan wat anders. “Opa, dat is tof! Nu kan ik eindelijk eens over die grote dikke muur van het kerkhof kijken. Misschien kan ik nu oma eventjes zien aan de overkant. Weet je wat, opa? Als ik haar zie, zal ik eens wuiven met mijn hand. Vind je dat goed, opa?” “Ja, Pieter, jongen, ik vind dat heel goed”, zeg ik, met een stem die trilt van ontroering…”
Geert Dedecker
Allerheiligen
De dag waarop jij wordt genoemd
Mooi is de dag waarop jij genoemd wordt
al is die dag niet zonder pijn.
Mooi is de dag waarop jouw levenslied klinkt
iemand vertelt over wie jij was
dat jij wel weg, maar niet voorbij bent.
Mooi is de dag waarop je naam klinkt
als een chanson uit een geliefd verleden.
Mooi is die dag met een geur van nostalgie
toen alles nog zo zorgeloos was
dat wij dachten dat dat voor eeuwig zou zijn.
Mooi is de dag waarop je naam
er ineens weer is niet dat versleten refrein
van vooruit moeten kijken.
Mooi is de dag waarop terugkijken.
Op zo’n dag is een omarming die versterkt
op de weg die ik verder ga
van dag tot dag.
Mooi is de dag waarop jij wordt genoemd.
Waarop een kaarsje brandt voor jou.
Mooi is de dag waarop jij leeft als gisteren.
Jij bent wel uit onze tijd gegaan
maar leeft in de andere,
eeuwige tijd van liefde.
OLV Hemelvaart
Hemel is niet een plaats
hoog boven het uitspansel
en ver achter de sterren,
- en niet het domein van de ruimtevaart –
en hemel is veel meer dan
wat voor ons gereserveerd is
na het uur van onze dood.
Hemel is elke plek en elk moment
waar Hij die heet ‘Ik zal er zijn’ gebeurt,
waar alle leven, denken, doen en spreken
van Hem doordrongen is
en zijn liefde zichtbaar maakt.
Hemel is thuiskomen,
je diepste bestemming vinden
in het bemind zijn,
in het onvoorwaardelijk er mogen zijn,
omdat Iemand even onvoorwaardelijk
er is voor ons.
Hemel is baden in zijn Geest,
ondergedompeld, gedoopt worden
in een leven waarvan het
‘Heb elkander lief’ de rode draad is
en waar ieder mens
tot zijn recht mag komen.
In dat hemels leven is Maria thuisgekomen,
en daar ligt ook onze bestemming.
Hemel begint hier en nu
want hij hoort bij de aarde,
zoals de aarde bestemd is
om woonplaats van God te zijn.
Twee delen van dezelfde wereld van God.
Ze horen samen, onlosmakelijk verbonden:
aarde en hemel, mens en mens en God,
leven en dood en leven,
met alleen die Naam ’Ik zal er zijn’
als telkens terugkerend refrein
van een lied dat nooit eindigt.
Carlos Desoete (2010)
Vakantiewens
Ik wens je toe wat velen niet hebben: tijd.
Ik wens je tijd
om verheugd te zijn, en te lachen,
en wanneer het je past,
daar iets mee te doen.
Ik wens je tijd voor jouw doen en denken,
niet voor jezelf alleen
maar ook om te geven en uit te stralen.
Ik wens je tijd,
niet tot haasten en lopen
maar tijd voor rust en gemoed.
Ik wens dat Hij bij jou mag blijven
als tijd voor verwondering,
voor vertrouwen
in plaats van tijd om naar de klok te kijken.
Ik wens je tijd
om naar de schepping te kijken,
en tijd om te groeien …
Ik wens je tijd
om opnieuw te hopen en te beminnen,
want uitstel van die tijd heeft geen zin.
Ik wens je tijd om weer jezelf te vinden,
en elke dag, elk uur
als een geschenk te ervaren.
Ik wens je tijd om te leven, ten volle
en er een deugddoende
en zinrijke vakantie van te maken!
Ellen Vanduynslager
Negen bomen
Er waren eens negen bomen,
negen bomen in een kring,
met nog een kleine boom in het midden,
een mooie groene vergadering.
Toen zei de kleinste boom in het midden:
‘Ik zou de wind wel eens willen zien.
Is hij groot of klein, met armen en benen,
of een stam zoals wij misschien?’
Toen zeiden de andere bomen,
die negen van de buitenkant:
'De wind is gekomen en weer verdwenen,
hij heeft geen lijf, geen mond en geen hand.’
Dat kon de middelste niet geloven:
'Hoe weet je dan dat de wind bestaat,
als niemand hem ziet of aan kan raken,
hoe weet je dan dat hij komt en gaat?’
Toen riepen die negen allemaal samen,
die hele groene vergadering:
‘Daar is hij al, ook jij zult hem voelen
in het binnenste hart van de kring.’
En de vragende boom in die kring van negen
kreeg een antwoord van wuivend, ruisend groen:
‘Al kun je de wind niet zien of grijpen,
je kunt wel zien wat de wind komt doen.’
Gebed voor Onze-Lieve-Vrouw
Moeder Maria,
Leer ons los te laten zoals jij dat kon.
Leer ons om vertrouwen te hebben,
ook als het lijkt dat het nooit meer goed komt.
Leer ons dat loslaten geen nederlaag is,
maar kan leiden tot onverwachte resultaten,
omdat het een uiting is van vertrouwen, en niet van fatalisme.
Leer ons dat wat we niet verwachten, of niet voorzien hebben,
ook een kans kan zijn,
zoals jij in je leven zoveel keren verrast werd door je Zoon.
Leer ons vertrouwen hebben dat loslaten beter is
dan proberen te veranderen wat beter was zoals het was.
Leer ons die nederigheid, om niet te willen doen maar om te ondergaan,
om niet onze zin te willen krijgen, maar om ons neer te leggen bij wat beter is.
( uit Leeftocht )
KERK ...
een groep van mensen die midden in de wereld wil staan,
maar tegelijkertijd ook gelooft in een God
die met hen door deze wereld trekt.
KERK ...
een groep van mensen die angstig is om deze wereld
en wat er in gebeurt,
maar tegelijkertijd ook gelooft
dat ze samen iets aan deze wereld kunnen veranderen.
KERK ...
een groep van mensen die stamelend en stotterend
op zoek is naar datgene wat bidden is,
maar toch niet kan nalaten
om iedere keer weer opnieuw bijeen te komen.
KERK ... een groep van mensen die teruggaat
op die man uit Nazareth, in zijn voetspoor wil treden...
ook vandaag nog.
--------------------------------------
Blijf niet staan
Blijf niet staan
bij het graf van herinnering
want het is leeg
maar ga kijken, horen en voelen
hoe Hij verder leeft in mensen.
Kijk in de ogen van mensen
die tijd en inzet vrijmaken
voor de mens die ze ontmoeten
en je zal Hem zien.
Luister naar de woorden
die deze mensen spreken
en zelf ook beleven
en je zal Hem horen.
Voel de levenskracht
die ze voor hun levensopdracht
uit Zijn doen en laten halen
en je zal Hem voelen.
Kijk, luister en voel
en je zal merken ‘HIJ LEEFT!’.
Antoon Vandeputte
Een nieuwe kans
Iedere dag heb je een nieuwe kans om iets met je leven te doen,
of iets in je leven te veranderen.
Iedere dag kun je veranderen door de bereidheid
anders te kijken naar en anders te denken over jouw leven.
Iedere dag heb je de mogelijkheid om een eenmaal ingenomen standpunt te herzien.
Iedere dag is een geschenk voor het leven dat je mag gebruiken
en dat jij zin en betekenis mag geven.
Iedere dag kun je, gebruikmakend van je keuzevrijheid,
kiezen voor de dingen die jij wilt, leuk of belangrijk vindt.
Neem of maak tijd voor al die dingen.
Geniet ervan,
iedere dag opnieuw.
Blijf niet staan
Blijf niet staan
bij het graf van herinnering
want het is leeg
maar ga kijken, horen en voelen
hoe Hij verder leeft in mensen.
Kijk in de ogen van mensen
die tijd en inzet vrijmaken
voor de mens die ze ontmoeten
en je zal Hem zien.
Luister naar de woorden
die deze mensen spreken
en zelf ook beleven
en je zal Hem horen.
Voel de levenskracht
die ze voor hun levensopdracht
uit Zijn doen en laten halen
en je zal Hem voelen.
Kijk, luister en voel
en je zal merken ‘HIJ LEEFT!’.
Antoon Vandeputte
Tijd...
Geef ons tijd, goede God.
Geef ons geloof in uw tijd
van vissen en vangen,
van zoeken en redden.
Geef ons hoop in uw tijd
van wachten en bidden,
van treuren en troosten.
Geef ons liefde in uw tijd
van ontvangen en ontmoeten,
van breken en delen.
Als U even tijd hebt,
goede God,
doe ons geloven
in uw tijd die verder tikt
dan onmacht en verlorenheid;
uw tijd die opent
naar Liefde die blijft.
De kern van ons Cristen zijn
De kern van ons christen zijn,
dat waar het eigenlijk om gaat,
is geen litanie van dingen die we moeten of niet mogen,
is geen lange lijst van regels
waaraan een mens zich te houden heeft,
en is zelfs geen geheel van waarden die we best zouden beleven…
De kern van ons christen zijn,
dat waar het allemaal om draait,
is de grote boodschap die Iemand ons is komen brengen:
“Mens, wie je ook bent,
je bent graag gezien,
je bent bemind,
onvoorwaardelijk,
zoals je bent”.
Dat is de centrale ervaring van het evangelie.
En de dynamiek van het christen zijn
is dat mensen die ervaring doorgeven aan elkaar.
Niet omdat ze moeten,
maar omdat ze het niet kunnen laten.
(Carlos Desoete)
Tijd...
Geef ons tijd, goede God.
Geef ons geloof in uw tijd
van vissen en vangen,
van zoeken en redden.
Geef ons hoop in uw tijd
van wachten en bidden,
van treuren en troosten.
Geef ons liefde in uw tijd
van ontvangen en ontmoeten,
van breken en delen.
Als U even tijd hebt,
goede God,
doe ons geloven
in uw tijd die verder tikt
dan onmacht en verlorenheid;
uw tijd die opent
naar Liefde die blijft.
(uit: de vreugde van het Evangelie; op uw woord...)
Een nieuwe kans
Iedere dag heb je een nieuwe kans om iets met je leven te doen,
of iets in je leven te veranderen.
Iedere dag kun je veranderen door de bereidheid
anders te kijken naar en anders te denken over jouw leven.
Iedere dag heb je de mogelijkheid om een eenmaal ingenomen standpunt te herzien.
Iedere dag is een geschenk voor het leven dat je mag gebruiken
en dat jij zin en betekenis mag geven.
Iedere dag kun je, gebruikmakend van je keuzevrijheid,
kiezen voor de dingen die jij wilt, leuk of belangrijk vindt.
Neem of maak tijd voor al die dingen.
Geniet ervan,
iedere dag opnieuw.
Is het waar God?
Is het waar, God,
dat mijn naam in Uw hand geschreven staat,
dat U ieder haar op mijn hoofd telde?
Is het waar dat U mij draagt, ook in angst en twijfel;
dat U me al kende en liefhad nog voor ik geboren werd?
Is het waar dat U enkel Liefde, Vrede en Vreugde bent?
Is dat alles waar, God?
Laat mij dan verder leven en geloven dat U me door en door kent.
Neem me dan op en draag me, vandaag en morgen.
Ik vertrouw me aan U toe en noem U weer vol liefde: God en Vader.
Vertrouwvol
Is het waar, God, dat mijn naam in Uw hand geschreven staat,
dat U ieder haar op mijn hoofd telt ?
Is het waar dat U mij draagt, ook in angst en twijfel?
Dat U me al kende en liefhad, nog voor ik geboren werd?
Is het waar dat U enkel Liefde, Vrede en Vreugde bent?
Laat mij dan verder leven en geloven dat U me door en door kent.
Neem me dan op en draag me, vandaag en morgen.
Ik vertrouw me aan U toe en noem U weer vol liefde:
God en Vader
Moeder Maria,
Leer ons los te laten zoals jij dat kon.
Leer ons om vertrouwen te hebben,
ook als het lijkt dat het nooit meer goed komt.
Leer ons dat loslaten geen nederlaag is,
maar kan leiden tot onverwachte resultaten,
omdat het een uiting is van vertrouwen, en niet van fatalisme.
Leer ons dat wat we niet verwachten, of niet voorzien hebben,
ook een kans kan zijn,
zoals jij in je leven zoveel keren verrast werd door je Zoon.
Leer ons vertrouwen hebben dat loslaten beter is
dan proberen te veranderen wat beter was zoals het was.
Leer ons die nederigheid, om niet te willen doen maar om te ondergaan,
om niet onze zin te willen krijgen, maar om ons neer te leggen bij wat beter is.
( uit Leeftocht )
