Onze pastorale eenheid koos Sint-Franciscus als patroon voor de pastorale eenheid.
Franciscus, levend in de 12de eeuw, is de heilige die tegen de dieren sprak en in grote harmonie met hen en de natuur leefde. Aan hem dankt kerstmis zijn populariteit ; een feest dat voor zijn tijd nauwelijks werd gevierd. Franciscus koesterde een grote liefde voor Jezus met vooral een diep ontzag voor diens lijden. Hij wordt in de traditie ‘de andere Christus’ genoemd omdat hij door zijn levenswijze een levend evangelie was geworden. Hij wordt gevierd op 4 oktober.
Het gebed van Sint-Franciscus wordt in verschillende vieringen gebruikt:
Heer, maak mij tot instrument van uw vrede:
laat mij liefde brengen waar haat is,
eenheid waar mensen verdeeld zijn,
vergiffenis aan mensen die zwak zijn,
laat mij hoop geven aan wie niet meer hoopt,
geloof aan wie twijfelt;
laat mij licht brengen waar het duister is
en vreugde waar mensen bedroefd zijn.
Heer, help mij
niet zozeer om zelf gelukkig te zijn als om anderen gelukkig te maken;
niet zozeer om zelf begrepen te worden als om anderen te begrijpen;
niet zozeer om zelf getroost te worden als om anderen te troosten;
niet zozeer om bemind te worden als om te beminnen;
want als ik geef, zal mij gegeven worden,
als ik vergeef, zal mij vergeven worden,
als ik sterf, zal ik voor eeuwig leven.
Ook het logo is op Sint-Franciscus gebaseerd. Je ziet in het logo de ondersteunende handen met tussen de handen de vogel.
Handen om met mensen op weg te gaan. Open handen die verwelkomen of hen ondersteunen. De vogel duidt op het verhaal van Sint-Franciscus die praatte met de vogels. Hier opnieuw laten de handen de vogel vrij vliegen.
