De bezinning die je hoorde op het einde van onze weekendvieringen kan je hier nog eens (na)lezen
Bijna is het zo ver. Ze zijn teruggekeerd naar Jeruzalem, ze zijn samen in de bovenzaal, ze blijven eensgezind volharden in gebed, de leerlingen samen met de vrouwen, met Maria, de moeder van Jezus, en met zijn broeders.
Bijna, want de Geest is er nog niet. Ze kunnen nog niet spreken in tongen en talen, ze kunnen elkaar nog niet onbeperkt verstaan. In hun stilte zit ook iets van een koppig zwijgen. In hun stilte zit vastgevroren dat twee van hen de grootsten wilden zijn ten kost van de rest en dat ze met z’n allen steden wilden plat branden, die niet naar hun vrome woorden wilden luisteren.
Bijna, even nog, en dan komt de adem van Gods Geest en Hij zal ten volle één maken wat was verdeeld, schoon maken wat vuil was en onrein. Hij zal met licht dat vol is van zegen, weldadig schijnen in hun duisternis.
