schreven we op het lijstje met Maria-feesten.
Het is een eerder jonge gedachtenis. Ze komt dus niet voor in oudere liturgische kalenders en wordt ook niet overal opgenomen. Een vrije gedachtenis.
En toch. Gelovigen gaan naar Maria, mannen zowel als vrouwen, omdat ze nood hebbe aan een moeder, omdat ze rekenen op haar tussenkomst.
‘Een moeder is voor een kind levensnoodzakelijk.
In bange momenten is zij een veilige toevlucht.
Bij twijfel geeft zij goede raad.
Hoe oud we ook zijn, bij haar voelen we ons thuis.
Maria, moeder van de gelovigen,
geeft ons de richting aan
op de soms moeilijke weg van ons geloof.
In goede en kwade dagen gaat zij ons voor,
gelovig overtuigd dat, wat er ook gebeuren mag,
ons een veilige thuis te wachten staat.’
Inleidingswoord 31 augustus, Missaal voor weekdagen en heiligenvieringen
Oud of jong, wereldbreed of particulier, Maria krijgt vele namen, veel meer dan er in de liturgische kalender of in litanieën voorkomen. Maria wordt op vele plekken vereerd, in bedevaartsoorden verweg en dichterbij. Ook in onze buurt. Maria wordt, net als andere heiligen, aanroepen, gebeden om genezing of bescherming tegen…
Wie Maria wil leren kennen, moet bij Pater Benno zijn. We laten hem aan het woord vanuit zijn Sockel-ervaring.
Tegen de versletenheid
Onlangs kreeg ik een mooie foto van het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Stokkel ten geschenke. Het is een polychroom beeld uit de veertiende eeuw, dat ook sinds die tijd in Stokkel wordt vereerd. Eeuwen geleden was de oude kapel van Stokkel immers een bescheiden bedevaartsoord.
We hebben nog een oud bedevaartsvaantje waarop staat: ‘Onse Lieve Vrouwe tot Stockel, patronersse tegen de gesletentheydt’. ‘Gesletenheid’ is een oud Vlaams woord voor hernia, liesbreuk of navelbreuk. Op het vaantje staan trouwens enkele moeders afgebeeld die hun baby’s aan Maria komen toevertrouwen. Zo ging dat in die tijd. Men kwam dus in Stokkel de voorspraak van Maria vragen om beschermd te worden tegen of genezen te worden van ‘gesletenheid’.
Een pientere parochiaan heeft eens voorgesteld: “We zouden de tekst van dat vaantje kunnen veranderen en ervan maken: ‘VERsletenheid’; dat zou meer succes hebben: Onze-Lieve-Vrouw van Stokkel, patrones tegen de versletenheid”.
Ik vind dat nog geen slecht gedacht. Verslijten doen we allemaal. We voelen het aan ons lichaam en in onze psychè. Onze aarde verslijt ook. De Kerk verslijt. Relaties verslijten. Op alles komt sleet. Onwillekeurig moet ik denken aan de versregels van Huub Oosterhuis in Zingt Jubilate nr. 930: “De mensen hebben zorgen, het brood is duur, het lichaam zwaar, en wij verslijten aan elkaar…” En aan dat deprimerende gezegde in het Frans: “Tout passe, tout casse, tout lasse” - alles gaat voorbij, alles gaat kapot, alles raakt men moe.
Maria kan ons helpen om tegen dat gevoel van versletenheid in te gaan. Zij leert ons dat we er ons niet hoeven bij neer te leggen. Zij moedigt ons aan om te geloven dat het anders kan in onze wereld, in ons leven, in ons samenleven: “Iedere tijd opnieuw gaat zijn genade naar allen die eerbiedig met Hem leven, want geweldig is mijn God… Genade is zijn kracht, maar alle hoogmoed, al onze eigenwaan ontmaskert Hij… Alle machthebbers stoot Hij van hun tronen, arme en kleine mensen maakt Hij groot…” zingt zij in haar Magnificat. Maria leert ons inzien: het kan anders. Versletenheid is niet het laatste. Wij mogen bouwen op dat Mysterie van leven dat we God noemen, Hij die onverslijtbaar is en die alles nieuw kan maken.
En we mogen bidden:
Maria, Onze-Lieve-Vrouw van Stokkel, patrones tegen de versletenheid, bid de Heer dat wij jong van hart mogen blijven en openstaan voor zijn belofte: “Zie, Ik ga iets nieuws verrichten; het begin is er al: merk je het niet?” Jesaja 43,19.
Pastor Benno
25 juli 2023, Verrijzenisblog (een samenwerkingsverband tussen de pastorale eenheden Aleidis, Anderlecht en Brussel Centrum)
