In 2019 werd Ann Vanraes, vanuit haar functie als parochieassistent in de federatie Heuvelland en in het decanaat Poperinge, gevraagd om coördinator te worden van het project zinzorg thuis voor psychisch kwetsbare mensen. Terwijl zij het project coördineerde vanuit het Heilig Hart Ziekenhuis in Ieper, nam Nadine Steyaert, met wie ze nauw samenwerkte, de coördinatie vanuit het Algemeen Ziekenhuis Jan Yperman voor haar rekening. Naar aanleiding van haar pensioen vragen we Ann hoe ze deze vier jaar als coördinator ervaren heeft. Al snel blijkt dat haar innerlijk vuur voor dit project nog lang niet gedoofd is...
Ann, wat heeft jou aangezet om 'ja' te zeggen toen je gevraagd werd om coördinator te worden van dit ketenzorgproject?
"Aangezien ik betrokken was als vrijwilligster bij het project zinzorg en pastoraal thuis, was ik al vertrouwd met het project. Daarnaast had ik als psychiatrisch verpleegkundige kennis omtrent de wereld van psychisch kwetsbare mensen. Daarom zijn ze ook bij mij komen aankloppen. Zingeving is een item waar ik al heel mijn leven mee bezig ben geweest. Ik geloof in krachten sluimerend in de mens om moeilijkheden en hindernissen te overwinnen en voller mens te worden. Zin geven aan het bestaan kan pas in verbondenheid met tenminste één iemand. Mensen zoeken die anderen hierin behulpzaam zijn als tochtgenoot was mijn taak".
Hoe blik je terug op je jaren als coördinator?
"Nadine Steyaert en ik waren pas gestart toen corona toesloeg met alle gekende geboden en verboden. We voelden ons bij wijlen machteloos bij onze opdracht. Alles leek stil te staan, onbereikbaar, ontoegankelijk... Toch bleven we elkaar opzoeken om samen een weg te vinden om vrijwilligers aan te spreken. Ondanks nieuwe folders, affiches, bekendmaking in meerdere middens zoals bij dokters, thuisverpleegkundigen, kinesisten kwam er heel weinig respons. We kregen wel vragen om over het project te spreken maar er werd verder bij de instanties geen gevolg aan gegeven. Het landschap van de kerk en de kerkgemeenschappen veranderde in de voorbije jaren. Een brug vormen tussen de zinzorgvrager en de plaatselijke (geloofs)gemeenschap werd geen evidentie".
Ik ben nu met pensioen maar wil het project niet loslaten. Met Nancy Cayzeele (decanale secretaresse in de decanaten Ieper en Poperinge) zijn we op zoek naar een nieuwe invulling, een nieuwe manier om zinzorgvragers op het spoor te komen en voor hen iets te betekenen.
Er is hiervoor nog steeds de steun vanuit het bisdom en dat gaf en geeft ons moed om, op een nieuwe wijze door te gaan".
Waar ben je het meest dankbaar voor? Wat draag je voor altijd mee in je hart?
"Ik ben dankbaar voor de contacten met verenigingen, mensen die pastoraal bewogen zijn, gemeentelijke instanties. Al deze contacten en gesprekken hebben ons duidelijker gemaakt hoe waardevol verbondenheid is. De ontdekking dat vele groeperingen zorg dragen voor het welzijn van hun leden of anderen stemt mij gelukkig. De dankbaarheid van de zorgvragers, hoe kort de ontmoetingen ook waren, blijven in het geheugen van mijn hart".
Er is veel eenzaamheid maar nog meer schroom en schaamte om de kwetsbaarheid.
Wat brengt de nieuwe levensfase jou?
"In de nieuwe levensfase, die van gepensioneerde, hoop ik verder te kunnen bijdragen aan het welbevinden van de medemensen die op mijn weg komen. Zoals reeds gezegd proberen we nog een nieuwe weg uit voor het project zinzorg en pastoraal thuis of op plaatsen waar mensen samenkomen, zoals inloophuizen. Aanwezig zijn met een luisterend oor, een opbouwend woord en vooral eerbied en respect is een opdracht vanuit het hart.
Ik beschouw het als een levensdoel om tijd te schenken aan de kwetsbare naaste. Als ik één mens nabij kan komen, gelukkige momenten kan bezorgen, ben ik een content mens. Is het niet onze taak als zoekende gelovige op deze aardbol liefde door te geven?
Al de genade die ik heb ontvangen, alle wijsheid die ik heb opgebouwd, gewoon doorgeven omwille van de liefde. ‘Zijn’ in eenvoud en anderen laten ‘bestaan’ met heel veel respect. Het gebed neemt daarnaast weer een grotere plaats in".
Ann Vanraes met haar collega's Nadine Steyaert (links op de foto) en Nancy Cayzeele (in het midden op de foto)
