Je wil een feest organiseren ter gelegenheid van het huwelijk van je kind, en dan blijkt dat niemand op de uitnodiging wil ingaan (Matteüs 22,1-14). Als je aandringt, worden je boodschappers zelfs hardhandig aangepakt. Maar ook na die brutale afwijzing blijf je vasthouden aan je uitnodiging, je stelt ze zelfs breed open voor ieder die maar wil komen. En als je denkt: nu kan het feest beginnen, loopt het nog niet goed af vanwege één iemand die niet de gepaste feestkledij aan heeft.
Vijandige omgeving
Het mag een vreemd verhaal heten. Wat kunnen wij ermee aan? Want er klinken in dit verhaal echo’s mee uit de tijd van het eerste christendom. Dat moest zien stand te houden in een vijandige omgeving. Er zijn mensen die duidelijk de God van Jezus niet aanvaarden. Het zijn de onwillige gasten die niet naar het feest willen komen of die zich zelfs gewelddadig opstellen tegenover de eerste christenen. De mensen van de ‘drukke verkeerswegen’, die eerst niet op het feest werden verwacht, zijn allen, ook niet-joden, die meer ontvankelijk zijn voor Jezus’ boodschap.
Moeizame weg
De gelijkenis verwoordt op die manier iets van de lange, moeizame weg die Gods liefdesuitnodiging nodig heeft om mensen te bereiken en antwoord te krijgen. God heeft zijn bruiloftsfeest – beeld van het vieren van zijn verbondenheid met de mens – altijd willen laten plaatsvinden. Ook al liep en loopt het daarbij vaak mis, en gaan mensen hun eigen wegen, los van Hem. En zelfs wanneer iemand opdaagt zonder bruiloftskleed - iemand die nog niet klaar is om in verbondenheid met God te leven -, zelfs dan blijft God hem aanspreken als ‘vriend’. We kunnen hopen en verwachten dat Gods uitnodiging, ook na het wat trieste einde van het verhaal, blijft klinken, dat Gods uitnodiging tot ons blijft, hoe we er ook mee omgaan.
Gods uitnodiging blijven herhalen
Altijd weer blijft God zijn uitnodiging aan ons herhalen. Hoe slagen wij erin om die uitnodiging van God in een ontkerkelijkte samenleving toch te laten klinken op een open en aantrekkelijke wijze, zonder dat ze mensen veroordeelt, maar authentiek en trouw aan de geest van Jezus? Vragen waarop het antwoord niet onmiddellijk duidelijk zijn. Maar door ze te stellen en niet uit de weg te gaan, blijven wij zelf zoekend naar een waarachtige beleving van ons christenzijn.
(jh)
