Verbondenheid
Deze dagen zijn familiedagen bij uitstek. Kerstmis, Nieuwjaar, het brengt mensen bij elkaar in familie- of vriendenkring. Dat ervaren velen van ons als deugddoend en we kijken er dus naar uit. Er zijn ook mensen voor wie deze dagen vlug voorbij mogen zijn. Omdat zij niet de verbondenheid of de samenhorigheid ervaren die er door opgeroepen wil worden. Tegenstellingen of misverstanden in de familiekring worden juist dan scherper aangevoeld. En voor wie alleen is, weegt het alleen-zijn zwaarder.
Geborgenheid
Net in deze periode vieren wij volgende zondag het feest van de Heilige Familie (Lucas 2,22-40). Dat is in de Kerk een feest van eerder jonge datum, van het begin van vorige eeuw. Men wilde het gezin als ideaal samenlevingsmodel promoten. En dan past het gezin van Jozef en Maria daar goed in. Ieder kind heeft een plaats nodig waar het liefdevol mag opgroeien en waar het vertrouwen ervaart. Dat is de basis van ons aller groei als mens. Voor Jezus was dat niet minder. Ook hij heeft zijn zending moeten herkennen, en waar anders dan in de geborgenheid bij liefhebbende ouders is dat kunnen gebeuren?
Dat neemt niet weg dat over wat wij ‘het gezin’ noemen, in de loop der tijden nieuwe inzichten gegroeid zijn. Het klassieke gezin is niet meer alleen dat van een moeder èn een vader. Het kan soms een moeder en een moeder zijn. Of een vader en een vader. Of een moeder alleen. Of een vader alleen. En ook wat ieders rol is, staat niet op voorhand vast. De opvoeders wordt een gelijke inbreng toebedacht. Zo is dat nu.
Vreugde en pijn
Het evangelie van het feest van de Heilige Familie sluit daar wonderwel op aan. Maria en Jozef vormen niet het klassieke gezin dat met zijn kind naar de tempel komt. Dat wordt duidelijk wanneer Simeon aan het woord komt. Dit kind zal velen ten val brengen of doen opstaan, en het zal een omstreden teken zijn. Mensen zullen kiezen voor hem of tegen hem. Die keuze zal zelfs als een zwaard door Maria’s hart gaan. En dan gaat het over de pijn die zij zal dóórmaken om haar zoon. Dit mag als een troost zijn voor de vele ouders die hierin hun pijn om het eigen kind herkennen.
Hiermee is bij het begin van zijn leven al veel gezegd over de weg die dit kind, deze mens Jezus zal gaan. Maar het zal een weg van bevrijding zijn, de weg die God voor ons in gedachten heeft. Dat bevestigen de jubelwoorden van de profetes Hanna. Vreugde en pijn om die weg gaan hier hand in hand. En zo weerspiegelt dit verhaal goed de verschillende gevoelens die ons deze dagen beroeren.
(jh)
