De bezinning die je hoorde op het einde van onze weekendvieringen kan je hier nog eens (na)lezen.
We kennen die woestijn, God, waar Johannes uit te voorschijn kwam. De eindeloze eentonigheid van ons bestaan, hier en daar verschrompeld tot wat aardse drukte en soms wat opwinding en sensatie: een felle zandstorm om niets.
We kennen die woestijn, God, waar Johannes uit te voorschijn kwam. Maar wij weten ook dat die woestijn kan bloeien met duizend miniaturen in het zand, dat deze wereld, met zoveel goede mensen, kan veranderen in een oase, als wij U maar niet ontlopen, ons niet verschuilen voor uw Aangezicht.
