De bezinning die je hoorde op het einde van onze weekendvieringen kan je hier nog eens (na)lezen.
De enige droom die waard is gedroomd te worden is de droom dat je echt zou leven terwijl je levend bent en slechts dood zou zijn wanneer je gestorven bent. Dat je vreugde zoekt, ook op de droevigste plaatsen, en schoonheid nastreeft tot in haar verste schuilhoeken. Dat je nooit versimpelt wat gecompliceerd is of ingewikkeld maakt wat eenvoudig is. Dat je kracht respecteert, maar nooit de macht. En boven alles: dat je leert goed te kijken, probeert te begrijpen. Dat je nooit zou wegkijken en nooit, nooit zou vergeten en nooit opgeven.
naar Arundhati Roy, schrijfster-activiste uit de liturgiemap Broederlijk Delen
