De allerlaatste tekening van Koen Lemmens voor Leeftocht is een feit. De duif vliegt uit. Ruimte voor hoop! Zoals de duif na de zondvloed bij Noah. Geef toe, we werden allemaal steeds meer ‘waterziek’! We voelden ons uitgeregend tijdens deze laatste maanden. Het ‘kwakkelweer’ hield stevig aan. Maar als een signaal van hoop ontwaakte dan toch de warme zomerzon. En plots stroomde er een zomergevoel bij ons te binnen.
Stilaan beginnen we met afronden en loslaten. Vakantie begint met loslaten. Loslaten maakt een leegte. En dat loslaten kan best moeilijk zijn, maar is noodzakelijk. De dagelijkse routine | structuur onderbreken | doorbreken is soms ook een opgave. Noodzakelijk echter als er ruimte vrij moet komen om te genieten.
Zoals we ‘vrije ruimte’ nodig hebben om ons vormingsproject te kunnen realiseren, zo hebben we ook ‘vrije ruimte’ nodig om te ontspannen na al die vele inspanningen. Want zoals het water bij een overstroming alle vrije ruimte inneemt, zo kan de druk van ‘altijd maar bezig’ alle vrije ruimte bij ons innemen en op de duur vernietigd werken.
Daarom zijn dit stilaan dagen van plannen, afwerken, verlangzamen, opruimen, onthaasten … We staan na tien maanden ‘wondere ruimte’ op de drempel van ‘de vrije ruimte om te genieten’. Een ruimte met een zee van vrije tijd.
In de Bijbel lezen we vaak dat God de mensen vrij maakt. De zevende dag in Gods schepping is daar een voorbeeld van. De vrije ruimte van ‘rust’ is in de Bijbel dus eigenlijk ‘een heilige tijd’. ‘Een heilige tijd’ waarin de mens mag thuiskomen bij zichzelf. Een wondere pelgrimage naar je diepste ik. Het is vooral die pelgrimage die ik je voor de komende vakantieweken wil toewensen. Een boeiende reis om thuis te komen bij je diepste ik, op de plaatsen waar je graag vertoeft en bij de mensen die je graag mag.
Alvast van harte.
26 juni 2024
Rik Depré
pastor Katholiek Onderwijs Vlaanderen
