We vieren op 1 november Allerheiligen. Het valt me op dat we spreken van Allerheiligen en niet van Alle Heiligen. ‘Allerheiligen’: het zijn de heiligen van ons allen. Ze behoren ons toe, omdat we inspiratie halen uit hun leven, omdat ze op een of andere manier bijzonder voor ons zijn. Niet voor niets werden al van in het begin van het vroege christendom de namen herdacht van hen die vanwege hun geloof geleden hadden. Zo ontstond de verering van de martelaren, de voorgangers in het geloof. Hun graven werden bedevaartsplaatsen, die nu nog altijd bezocht worden.
De heiligen, ze zijn van ons. Het zijn ons aller heiligen. Ze zijn voor ons als het ware rolmodellen die ons tonen wat het is en hoe het kan Jezus na te volgen in je leven. Dan springen de grote namen er uit: Franciscus, Martinus, Bernadette, Theresa … Hun namen stralen als het ware een levensroeping uit, een opdracht. Toen onze paus, die met zijn voornaam Jorge heet, totaal onverwacht en tot zijn eigen verbazing tot paus werd gekozen, schudde de kardinaal die naast hem zat zijn hand en zei: “Denk aan de armen.” Het verhaal gaat dat de net gekozen paus in een flits dacht aan de heilige Franciscus en zei: “Zo wil ik genoemd worden.”
De heiligen, ze zijn van ons en ze nodigen ons uit iets van hun daad- en geestkracht in ons eigen leven verder te zetten. Jezus geeft in het evangelie van die dag aan wie ze zijn (Matteüs 5,1-12a). Het zijn de barmhartigen, de nederigen, de zuiveren van hart, de brengers van vrede … Ze stralen een manier van leven uit die onze wereld beter kan maken en waaraan wij ons mogen spiegelen. Ze roepen op, niet om perfect te zijn want dat waren ze ook niet, maar om de droom levend te houden dat het kan: geven om mekaar en bereid zijn daarbij een stukje van zichzelf prijs te geven.
En zo komen we bij hen van wie het leven zo onlosmakelijk met het onze verweven is en blijft: ouders, man of vrouw, kind, vriend … Toen we hen uit handen moesten geven voelde dat alsof een stuk uit onszelf gescheurd werd. Meer dan wie ook zijn ze van ons. We hebben zelfs een eigen naam gegeven aan het feest waarop we ze gedenken: het heet Allerzielen. Ze zijn van ons allen, en we geloven dat ze met ons blijven meegaan op onze weg, dat ze ons wenken vanuit de hemel die we God noemen. Met hen onderweg hopen we zo allen thuis te komen, ooit eens. We vieren het op Allerheiligen en Allerzielen, ons aller feest.
Jos Houthuys
