Sint-Martinusviering
Daags voor zijn feestdag vieren wij op zondag 9 november de Heilige Martinus van Tours, patroon van onze gemeenschapskerk en van de gemeente Ganshoren.
De familie-eucharistieviering is om 10 uur, gevolgd door een receptie in de kerk. Iedereen welkom!
Wie was de Heilige Martinus van Tours
Martinus werd omstreeks 316 geboren en was afkomstig uit de landstreek die door de Romeinen Pannonië werd genoemd. Dat is ongeveer het huidige Hongarije. Zijn opleiding ontving hij in de Italiaanse stad Pavia. Omdat zijn vader militair was, viel hij onder de wettelijke bepaling dat hun kinderen eveneens een militaire loopbaan zouden volgen. Hij moet vijftien geweest zijn, toen hij bij het Romeinse leger werd ingelijfd. Een legende vertelt dat hij tijdens een militaire veldtocht zijn legerjas middendoor scheurde om een bedelaar van de vriesdood te redden.
Drie jaar later laat hij zich dopen en weer een paar jaar later stapt hij uit het leger. Vanaf dat moment wordt zijn leven uitsluitend toegewijd aan Christus. In Ligugé bij Poitiers in Frankrijk stichtte Martinus rond 360 met Hilarius een klooster en leefde er als kluizenaar. Tien jaar later werd Martinus in 370 of 371 tot bisschop van Tours gekozen. Volgens een overlevering vond hij zich niet waardig genoeg voor dat ambt, en verstopte hij zich in een ganzen- of zwanenhok. Maar toen zijn aanhangers hem gingen zoeken, gingen de ganzen te keer waardoor zijn schuilplaats ontdekt werd. Zo kwam het dat hij alsnog tot bisschop gewijd kon worden.
Als bisschop zette hij zich in voor de verdere verspreiding van het christendom. Hij stichtte kerken en rond 375 de bekende abdij van Marmoutier. In 397 stierf Maarten aan koortsen. Hij was toen ongeveer tachtig jaar oud. Hij werd op 11 november begraven in de basiliek van Tours. Al gauw na zijn dood kwam er een verering op gang en in de 7de eeuw werd er een nieuwe basiliek aan hem gewijd.
Veel gevraagd, alles gegeven
Wat je gelooft met hoofd en hart, mag handen en voeten krijgen in het dagelijkse doen en laten. De heilige Martinus scheurde zijn legerjas middendoor om een bedelaar van de vriesdood te redden. Die mantel werd symbool van daadwerkelijke naastenliefde. De weduwen in de Bijbellezingen van deze zondag tonen een levenshouding die gekenmerkt wordt door vertrouwen, ondanks alles.
Een legende naar Jacobus de Voragine 'Legenda Aurea’ ... over hoe bisschop Martinus een arme hielp
Op een dag ging hij met de belangrijkste van zijn diakens naar de kerk om voor het volk een feestelijke heilige mis op te dragen. De hele weg liep er een arme sloeber achter hem aan die helemaal niks aan had. Martinus gaf zijn diaken de opdracht: "Zorg dat die arme man wat kleren krijgt."Maar de diaken had geen zin om op kleren uit te gaan. Hij ging dus vlug de kerk in om alles klaar te zetten voor de mis. Intussen begaf Martinus zich naar de sacristie. Daar schonk hij zijn tuniek aan de arme sloeber met de woorden: "Ga vlug naar huis en zorg dat niemand je ziet."
Meteen daarna kwam de diaken de sacristie binnen om Martinus te waarschuwen dat hij met de heilige mis kon beginnen. Maar Martinus riep vanuit de verste hoek: "Ik kan de heilige mis niet opdragen, zolang de arme man geen kleren heeft." Toen ging die diaken met een kwaaie kop naar de markt. Daar kocht hij voor een habbekrats een waardeloze tuniek. Die gooide hij de sacristie in naar de plek waar Martinus ongeveer stond. (Hij wist nog altijd niet dat het Martinus zelf was die die kleren nodig had!)
De heilige bisschop trok het waardeloze geval aan: het viel nog niet eens tot op zijn knieën en de mouwen kwamen tot op zijn elleboog. In deze kledij droeg Martinus voor de ogen van het volk de plechtige heilige mis op...
