Op paasmorgen gaat Maria Magdalena met al haar verdriet naar het graf waar ze de dode Jezus hadden opgebaard. Opeens hoort ze haar naam: Maria! Ze keert zich om, ze keert zich weg van haar verdriet en herkent de stem. Rabboeni (wat betekent: Heer), zegt ze!
Soms kennen ook wij in ons leven verdriet, ontgoocheling, pijn. We staren er ons vaak op vast.
Tot we onze naam horen, geroepen worden door een vriend, een naaste die bij ons komt staan en ons opnieuw naar de kant van het leven doet kijken. Soms zijn we zelf voor anderen die stem… Zo gebeurt Pasen telkens opnieuw!
Maar het gaat niet altijd vanzelf. Als we Jezus in ons hart toelaten, krijgen we inzicht én uitzicht, licht én vertrouwen. Want ook dat is Pasen: ontdekken dat God in ons hart wil wonen.
Onlangs gaf een confrater ons het volgende paasgebed mee op een bezinningsdag. Het heeft me zeer aangesproken en ik geef het graag door:
Heer, ga met ons mee, ga met ons op weg…
’t Kan in de morgen van ons leven zijn:
als alles zonnig schijnt en wij een toekomst zien
waarin wij bouwen aan geluk en willen leven naar de weg die Gij getekend hebt.
Het kan ook middag zijn:
als alles om ons heen zo woelig is en wij wel duizend dingen doen voor U,
voor heel de mensheid menen wij, maar ook een stukje voor onszelf.
Het kan ook avond zijn:
als heel ons leven in verre vlakte ligt - heel even nog beschenen door een rijpe zon –
met hier en daar een vale vlek: een schaduw die men schuchter schuwt.
Heer, blijf bij ons en kom met ons aan tafel en doe het nog eens voor:
hoe wij brood te breken hebben van ons hart, en met geschudde korven aan anderen delen.
Heer, blijf bij ons en kom met ons aan tafel en doe het nog eens voor:
hoe wij de wijn te schenken hebben van geluk, uit eigen broze kruiken vol warme vreugde.
Heer, schuif nu de bank waarop ge zit nog dichter bij de tafel…
dan kunnen wij – als Gij verdwijnt uit onze verbaasde ogen-
op deze plaats misschien een broeder of zuster zien.
Van harte een zalig Paasfeest!
deken Edouard Van Maele
