Met de mooie palmprocessie kwamen we in de laatste rechte lijn naar het hoogfeest van Pasen. Op Witte Donderdag vierden we in de Sint-Katharinakerk het laatste avondmaal en de instelling van de eucharistie. We eindigden aan het rustaltaar: “Blijf bij me en bidt…”. Op Goede Vrijdag was er een ruime opkomst op het solidair maal ten voordele van Broederlijk Delen en om 15 u. viel alles even stil. In onze drie kerken gingen we stap voor stap de kruisweg door. Het donker van Goede Vrijdag bleef nog nazinderen op Stille Zaterdag. Tot we ’s avonds in de Sint-Michielskerk het licht weer zagen groeien en de klokken weer vrolijk mochten luiden: “Hij is niet dood, Hij leeft!” De vreugde van Pasen vierden we in Sente en een volle kerk en in Sint-Pieter met de vormelingen erbij én extra paaseieren. Alleluja!
