De bezinning die je hoorde op het einde van onze weekendvieringen kan je hier nog eens (na)lezen.
Ik word gezonden. Ik heb op pad te gaan van hieruit naar het leven, mijn leven van elke dag. Ik heb een zending als buur, als familielid, als collega, als vriend, als dierbare. En ik krijg vrede mee. Gij, Heer, belooft dat die vrede bij mij blijft en ik geen schade kan oplopen als ik blijf op weg gaan ‘in’ vrede en ‘met’ vrede, als aankondiger van het Rijk, door U gedragen en gedroomd, in de mensenwereld nauwelijks te geloven of te vatten. Toch wil ik gaan, Heer, toch wil ik voeling houden met uw vrede in mij en met de zending die ik in uw naam te volbrengen heb. naar Ida Guetens
