Nette Michiels, voor het eerst mee op bivak, hield een dagboekje bij waarin ze noteerde wat ze elke kampdag speelden, aten enz. Of ze dit niet met ons wilde delen.
Na al die jaren Chiro – van miniclubs tot kwiks – ging ik dit jaar voor het eerst mee op kamp. Spannend, maar vooral kei-leuk! Tien dagen lang plezier maken, spelletjes spelen, vuile kleren (heel vuile kleren), en natuurlijk: veel, héél veel lekker eten. Van frikadellen met krieken tot koekjestaart op de laatste avond – mijn buik heeft zeker niet geklaagd. Daarom nog eens een dikke dankjewel aan de kookploeg die ons elke dag opnieuw verwende.
Wat ik zo leuk vond? Dat je elke dag wakker werd en nooit wist wat je te wachten stond. Soms trokken we verkleed ten strijde in legerstijl, soms speelden we de mol, dan weer lagen we nat in de modder na waterspelletjes of de beruchte 'vuile spelen'. En als we het even rustig aan mochten doen – zoals tijdens ons mini-spa momentje of het knutselen aan ons kampherinnering – genoten we daar ook extra van.
De sfeer was top: zingen aan tafel, lachen met de leiding, kei-luid meedoen aan spelletjes en ondertussen de dagen tellen tot het kampvuur. Want ja, dat kampvuur op het einde… met sketches, liedjes en gezellig samenzijn … dat was één van mijn favoriete momenten; ook omdat we dan extra lang mochten opblijven.
Ik ben superblij dat ik dit jaar besliste om na 6 jaar chiro een keer mee op chirokamp te gaan. Vanaf nu sla ik geen enkel jaar meer over. Het kamp was intens, grappig, soms een beetje vermoeiend, maar vooral iets wat ik nooit meer ga vergeten.
Nette MIchiels
