Laten we even terugblikken naar het voorbije kermisweekend in Sente. De talrijke vlaggen aan de huizen kondigden het feestgebeuren aan. Na ‘de retrokermis’ op vrijdagavond en de officiële opening, stond zaterdagnamiddag in het thema van de jongsten, springen op het springkasteel, schminken, ravotten,… terwijl mama en papa gezellig iets konden drinken onder een stralende zon! Chiro kiekeboe zette weer haar beste beentje voor, ze zorgde voor een fantastische namiddag vol plezier. Van al dat spelen krijg je natuurlijk honger. Ook hieraan had de Chiro gedacht, de kinderen konden smullen van lekkere pannenkoeken. De kindernamiddag werd afgesloten met de traditionele “Katrienwielworp”. Vanop het dak van het Senter werd er snoep gegooid. Altijd spannend voor de kinderen om op het juiste moment toch iets van dat lekkers te kunnen bemachtigen.
Op zondag was iedereen welkom in de eucharistieviering opgeluisterd door het Koninklijk Sint-Ceciliakoor. Ze brachten religieuze liederen gecomponeerd door Nicola Zingarelli, een belangrijke Italiaanse componist. Het Credo werd gezongen in het Latijn, een feestmis waardig. Als slotlied bracht het koor een ode aan onze patroonheilige het mooie “Sancta Catharina”.
Lector Kathleen begon de mis met een woordje uitleg over het ontstaan van de kermiszondag. “Op 7 september 1879 wijdde de deken van Kortrijk, samen met onze eerste pastoor Debien, onze kerk in. De wijdingsmis noemt men kerkmis. Sindsdien werd de eerste zondag van september gevierd in Sente als ker(k)miszondag. Dankbaar is Sente voor het vele dat onze parochie in de voorbije 146 jaren heeft mogen ervaren”.
Het kermisthema was dit jaar “retro”, daarom zetten we met de pastorale ploeg en enkele dames in de kerk onze feestelijke hoed op.
Het herinnert aan de tijd dat de pastoor van Kuurne, E.H. Wostyn, het een ‘heilige’ plicht vond dat vrouwen in de kerk een hoed moesten dragen. Ook onze pastoor Filip Debruyne zette na het slotwoord nog even een “solideo” op, een zwart bonnetje dat vroeger door de priester gedragen werd tijdens de eucharistie. Enkele oude voorwerpen zoals de kerkstoel, oude boeken en paternosters, geldzakjes… getuigden van het verleden in de kerk. De misdienaars Vic en Thibault waren fier en schitterden in hun rode wollen toog met een wit superplie. Tijdens het lezen van het evangelie en de consecratie droegen ze een flambouw, dat is een lantaarn met kaars. Wat zijn de tijden veranderd! Een stil eerbetoon aan wat vroeger was.
De homilie werd verzorgd door Hilde Vanneste, zij behoort ook tot onze pastorale ploeg. Hilde benadrukte in de homilie iets wat niet verandert, de liefde. “Liefde verbindt, ze geeft ons leven betekenis. Ze is de stille kracht die door de tijd heen blijft bestaan. … De liefde is de ware nostalgie, de mooiste herinnering en het grootste geschenk dat we elkaar kunnen geven.”
Met een blij gemoed trokken we na de eucharistie richting ’t Senter waar we konden genieten van de zon, een drankje, muziek, sfeer en gezellig samenzijn. De dorpsmaaltijd was ook een succes. Wat smaakte het Sents haasje met de kroketjes en de verse groenten. Dank aan de vele vrijwilligers die zorgden voor een vlotte bediening. Op zondagnamiddag volgde de strijd der titanen: het petanquetornooi.
Op maandag dachten we nog even aan onze overledenen van onze parochie tijdens de eucharistie en achteraf trokken we naar het kerkhof. Op maandag werden de senioren verwend. “Isabelle et les Jean” brachten Franse chansons en vulden de zaal met hun swingende muziek.
Kortom, wat een kermis, wat een volksfeest, voor alle leeftijden, voor iedereen van Sente!
