De verzuchting van de apostelen in het evangelie van zondag 5 oktober (Lucas 17,5-10) – “Heer, geef ons meer geloof” – zou ook de onze kunnen zijn wanneer we onze krachten voelen tekortschieten. Want we willen allen wel het goede doen, maar we voelen ons er vaak niet toe in staat. Dan mogen we vandaag horen dat Jezus ons daarom niet zomaar afwijst. Zijn uitnodiging blijft. Net tevoren had Jezus hen gezegd hoe belangrijk het is altijd te vergeven. Vergeven, tot zevenmaal toe op een dag. Maar wie van ons kan dat opbrengen als je je tekort gedaan voelt of als je onrecht is aangedaan, verzuchten we met de apostelen.
Het antwoord van Jezus verrast, zoals zo vaak. Je moet het niet zo groot zien, zegt hij, het kleine van het begin is al genoeg. Geloof als een mosterdzaadje volstaat. En dat is wel een heel klein zaadje. Klein betekent hier niet ‘een beetje’, of ‘weinig’, of ‘gemakkelijk’. Het mosterdzaadje bezit de kracht om uit te groeien tot een gewas. Het zaadje is nog maar het begin. Wie denkt dat hij er al is, overschat zichzelf. Die groeit niet meer, die wil niet verder ontdekken waar Gods liefde zich aan hem openbaart in onverwachte mogelijkheden of ontmoetingen.
Het voorbeeld van sommige heiligen kan ons daarbij helpen. Zoals de heilige Theresia van Lisieux. De ‘kleine’ Theresia wordt ze genoemd. En ze gebruikt ook zelf dat woord ‘klein’ om aan te geven dat haar weg in het geloof geen grootse snelweg is. Nee, klein als ze is, blijft ze juist ontvankelijk voor de liefde van Christus die tot haar wil komen. We hoeven niet groot, slim of behendig te zijn om ons aanvaard te weten in Jezus’ liefde. Hij neemt ons op zoals we zijn, als we maar naar hem blijven zoeken. Dat is een troostende gedachte voor ons die vol goede wil zijn, maar altijd weer stoten op onze krachten die tekortschieten. Of die ons laten afleiden door zoveel andere onbelangrijke zaken.
Een geloof als een mosterdzaadje is als een waakvlammetje. Het is geen groot vuur dat alles verslindt. Maar het blijft branden met z’n kleine vlam, en zo blijft het de weg tonen die we kunnen gaan. En het draagt de kracht in zich om tot een grote vlam te worden. Zo mag ons leven, ons geloven zijn: verlangend naar de droom van God die ons gelukkig wil zien. Of zoals het evangelie het zondag zegt: als gewone knechten onze plicht doen, het is genoeg om de vlam van de liefde levend te houden.
Jos Houthuys
