De bezinning die je hoorde op het einde van onze weekendvieringen kan je hier nog eens (na)lezen.
Profeten van alle eeuwen roepen mensen op tot vrede. Ze klagen onrecht aan, overal waar kleine mensen het kind van de rekening worden. Profeten van alle landen klagen mensen aan over hun rentmeesterschap. Ze stellen vlijmscherpe vragen naar ons omgaan met mensen, met de wereld waarin wij leven. Ze prikkelen ons, maken ons ongemakkelijk. Ze dagen ons uit om de cirkel van geweld en bezit te doorbreken: te beginnen in onze eigen kleine wereld. Er kan alleen maar vrede zijn, waar aan mensen recht wordt gedaan. Waar mensen in verdrukking komen, daar dreigt geweld. En waar mensen onrecht wordt gedaan, daar groeien haarden van verzet. En zolang kapitaal en geweld het leven van onze wereld beheersen, zolang kan vrede niet waar zijn. Daarom mag de stem van de profeet niet verstommen en verwaaien. Hij blijft ons uitdagen tot een goed rentmeesterschap, om te blijven werken aan vrede al doende aan gerechtigheid. auteur niet gekend
