In de estafette met het anker tussen onze parochianen ontvingen we de volgende hoopvolle bijdrage van onze diaken Geert Schelfhout en zijn gezin.
Familie Schelfhout-Joosten. 1-11-2025
God en Vader, niet alleen stellen we onze hoop op U, Gij zijt zelf onze Hoop. Laat een diep en onwankelbaar geloof in ons groeien, dat in staat is de stormen van het leven te doorstaan. Herinner ons eraan dat Gij er altijd zijt.
Moeilijk om te blijven hopen, geloven, Pelgrim van de Hoop te zijn als we de nieuwsberichten uit Soedan lezen deze week. Naast Oekraïne, Gaza, Oost-Congo, Haïti, Syrië, Afghanistan, Myanmar… een zoveelste plaats waar mensen worden uitgemoord, vrouwen verkracht worden en kinderen honger lijden.
Soms denk ik doordat we overspoeld worden met deze oorlogsberichten dat we er apathisch door worden, onverschillig. Of is het een manier van zelfbescherming?
Ook bij ons zijn er te veel mensen die warmte missen, kinderen die niet in een warm nest kunnen opgroeien.
Hoe dan gemotiveerd blijven om pelgrim van de Hoop te zijn en te blijven, en niet achterover in onze zetel te gaan zitten, verlamd?
De glimlach en de dankbaarheid van onze pleegkinderen die uit een zeer moeilijke situatie komen. Kleine, concrete hulp die we bieden aan enkele gezinnen en de glimlach bij die mensen. De bezoekjes in de gevangenis, anders volledige eenzaamheid, vergeetput….
Te weinig zeker en vast, we mogen niet opgeven, maar het geeft moed.
Met de steun van Hij die onze voorganger is en onze hand vast neemt, houden we moed om niet op te geven.
